45 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Αθανάσης Χρ. Γεωργίου, αστυνομικός αρ. 1044, έπεσε μαχόμενος στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου Υπέρ της Δημοκρατίας και της Νομιμότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ήταν 15 Ιουλίου 1974 και εκείνος μόλις 26 ετών. Λίγο αργότερα, ο αδελφός του Γιαννάκης Χρ. Γεωργίου, αντιστέκεται στη βάρβαρη τούρκικη εισβολή και χάνεται. Υπέρ της Ελευθερίας της Πατρίδας. Ήταν 20 Ιουλίου – 22 Αυγούστου 1974 και εκείνος μόλις 20 ετών. Παραμένει αγνοούμενος μέχρι και σήμερα, 45 χρόνια μετά… Λίγα λόγια για τους θείους μου…, για όλους τους θείους, τους αδελφούς, τις αδελφές, για όλα εκείνα τα μικρά παιδιά, τους πατεράδες και τις μανάδες ολόκληρης της Κύπρου που βίωσαν τη φρίκη του 1974 και για όλους εμάς που ακόμα περιμένουμε δικαίωση των Αγώνων και Ελευθερία της Πατρίδας μας. Τιμούμε με ευγνωμοσύνη και βαθιά συγκίνηση τους νεκρούς μας Ήρωες, και καταδικάζουμε με τον πιο έντονο τρόπο τα βάναυσα εγκλήματα κατά της Πατρίδας μας.

Οι σειρήνες του ματωμένου, προδομένου Ιουλίου, θα  ηχήσουν και φέτος για να θυμίσουν σε όλους μας όσα δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε. Να μας θυμίσουν το βιασμό της δημοκρατίας, την κατακρεούργηση της ελευθερίας, την καταπάτηση της αξιοπρέπειας, την βίαιη επιβολή της προσφυγιάς και του ξεριζωμού. Να μας θυμίσουν όλα όσα βιώνουμε μέχρι και σήμερα σε όλα τα νοικοκυριά  της μαρτυρικής μας πατρίδας. 45 πέτρινα χρόνια από το προδοτικό πραξικόπημα και τη βάρβαρη τουρκική εισβολή που βύθισαν στο πένθος και τα μαρτύρια τον λαό μας. Σαράντα πέντε χρόνια προσφυγιάς και βάναυσης παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού μας. Χρόνια δίσεκτα, με ανεκπλήρωτα οράματα και με ορατούς τους κίνδυνους παγιοποίησης των τετελεσμένων. Με αποτυχία επανειλημμένων μεσολαβητικών προσπαθειών και άκαρπων διακοινοτικών συνομιλιών. Με τον κύριο υπαίτιο, την Τουρκία, να παραμένει ακόμα στο απυρόβλητο, και μάλιστα με ενισχυμένη κι επιβαλλόμενη διαπραγματευτική και στρατηγική θέση.

Σαράντα πέντε χρόνια μετά συνεχίζουμε δυστυχώς να ακολουθούμε μια λανθασμένη, καταστροφική πορεία χωρίς καμιά προοπτική, αλλά ούτε και ελπίδα. Δηλώσεις για λύση δύο κρατών, εκ περιτροπής προεδρεία, λύση με τη συνδημιουργία ενός νέου κράτους που θα προκύψει μέσα από δύο υφιστάμενες κρατικές οντότητες, συνεχή υποχωρήσεις, εμμονή σε συγκυριαρχία, σε επεμβατικά εγγυητικά δικαιώματα και σε παραμονή του συνόλου των εποίκων, δε διαμορφώνουν και δε συντελούν στο διάλογο με προοπτική επιτυχίας, αλλά στα άνομα και παράνομα σχέδια της Τουρκίας. Ξεκάθαρα στο Κυπριακό προωθείται λύση τουρκικών προδιαγραφών. Με ευφάνταστα τεχνάσματα και επικίνδυνες εκτροπές όπως για παράδειγμα η συνεκμετάλλευση του φυσικού αερίου και οι προκλητικότατες παραβιάσεις της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στόχος η ολική κατάληψη και τουρκοποίηση του νησιού μας.

Η ΕΔΕΚ, που στάθηκε η πρωτοπόρα δύναμη στον αντιστασιακό αγώνα για υπεράσπιση της Δημοκρατίας, της νομιμότητας και του Προέδρου Μακαρίου Γ’, ενάντια στη χούντα και την ΕΟΚΑ Β΄ μαζί με ολόκληρο το δημοκρατικό λαό της Κύπρου, πρέπει και πάλι να ηγηθεί με συνέπεια την πρώτη γραμμή της αντίστασης και του αγώνα. Σε μια περίοδο όπου επιχειρείται συστηματικά η παραχάραξη της ιστορίας, και  τα χουντικά κατάλοιπα αναβιώνουν ενδεδυμένα τον εθνικό μανδύα, οφείλουμε με τόλμη, θάρρος και απόλυτη ευθύνη να καταδικάσουμε την προδοσία και τους προδότες, τους Πόντιους Πιλάτους και τους ουδέτερους τρίτους, τους συνοδοιπόρους της Χούντας και την ΕΟΚΑ Β’, τους νυχτοβάτες φασίστες, τις πραγματικές αιτίες της εθνικής καταστροφής και τους πραγματικούς υπαίτιους του ολέθρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σαράντα πέντε χρόνια από την προδοσία και το έγκλημα οφείλουμε να συντηρούμε αλώβητη τη μνήμη, όχι, για να αναβιώνει ένα εφιαλτικό διχαστικό παρελθόν, αλλά για τη μόνιμη ιστορική καταδίκη των ενόχων και για να φωτίζεται διδακτικά η μελλοντική μας πορεία.

Στο όνομα όλων των υπέροχων νεκρών, αλλά και των ζώντων αγωνιστών της δημοκρατικής αντίστασης, στο όνομα των χιλιάδων επώνυμων και ανώνυμων ηρώων της Κυπριακής ελευθερίας, στα αθώα θύματα και τους παθόντες της τουρκικής θηριωδίας, οφείλουμε να διατηρήσουμε και να ενισχύσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία. Η Κυπριακή Δημοκρατία ιδρύθηκε και διατηρήθηκε με θυσίες και αίμα ηρώων. Το καθήκον μας απέναντι στην Πατρίδα, την ιστορία και τον πολιτισμό μας είναι να θέσουμε σαν λαός ως κορυφαία προτεραιότητα και μέγιστο χρέος μας, την με κάθε κόπο και κάθε θυσία, ΣΩΣΤΗ λύση του Κυπριακού. Να επιδιώξουμε λύση με όραμα και πυξίδα πλεύσης τις άφθορες διαχρονικά αξίες της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης. Χρειάζεται άμεσα αλλαγή πορείας. Αναζήτηση μια δημοκρατικής λύσης που δεν θα μπορεί κανένας να μας την αρνηθεί. Μια λύση που θα θέτει και θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα στη σωστή του βάση.

Το Κυπριακό είναι πρόβλημα Διεθνές… Είναι πρόβλημα εισβολής της Τουρκίας στο έδαφος της Ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας το 1974, και έκτοτε, συνεχιζόμενης κατοχής του 37% του εδάφους της. Ένα έγκλημα καλά σχεδιασμένο και άρτια εκτελεσμένο. Ως τέτοιο και μόνο ως τέτοιο μπορεί και πρέπει να αντιμετωπίζεται… Με αυτό δεδομένο, οι προτεραιότητες μας προκύπτουν αβίαστα. Η Τουρκία πρέπει άμεσα να οδηγηθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου και να δεχτεί τις πιέσεις του Διεθνούς Παράγοντα, ώστε να πετύχουμε:

1. Διακρίβωση της τύχης και του τελευταίου αγνοούμενου άμεσα και ανεξάρτητα από την πορεία των εξελίξεων στο Κυπριακό, αφού πρόκειται για καθαρά ανθρωπιστικό ζήτημα.
2. Άρση της κατοχής, με την αποχώρηση όλων των Τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων.
3. Αποχώρηση των εποίκων (που με βάση το Διεθνές Δίκαιο αποτελούν έγκλημα πολέμου της Τουρκίας εις βάρος του Κυπριακού λαού, Ε/Κ και Τ/Κ) και διασφάλιση της μη αλλοίωσης του δημογραφικού χαρακτήρα του νησιού.
4. Διασφάλιση του δικαιώματος επιστροφής όλων των προσφύγων στις περιουσίες τους.
5. Διασφάλιση της απρόσκοπτης εφαρμογής των τριών βασικών ελευθεριών, Διακίνησης, Εγκατάστασης και Ιδιοκτησίας, για όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε ολόκληρη την επικράτεια του νησιού.
6. Λύση στο Κυπριακό, που να προνοεί πλήρη αποστρατικοποίηση του νησιού στην πράξη (με την αποχώρηση όλων ανεξαιρέτως των ξένων στρατευμάτων και βάσεων από το νησί) και να αποκλείει επεμβατικά δικαιώματα και τρίτες χώρες ως εγγυήτριες δυνάμεις. Να διασφαλίζει δηλαδή στην πράξη την Ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τις όποιες εγγυήσεις, να παρέχονται αποκλειστικά και μόνο από Διεθνείς Οργανισμούς, τον ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το μήνυμα προς τη Διεθνή και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα είναι απλό:  Αν επιθυμούν λύση του Κυπριακού και διαμόρφωση συνθηκών ασφαλείας, σταθερότητας, ειρήνης και συνεργασίας στην Ανατολική Μεσόγειο, θα πρέπει τώρα να στραφούν προς την πλευρά της Τουρκίας, και επιβάλλοντας βαριές πρακτικές κυρώσεις, οι οποίες πραγματικά να την πλήττουν, να την πειθαναγκάσουν να εγκαταλείψει την επιδρομική της πολιτική και να δεχθεί μια λύση που θα τερματίζει την κατοχή και θα επανενώνει πραγματικά την Κύπρο, την κοινωνία, το χώρο, τους θεσμούς, την οικονομία και τους πολίτες της. Να επιβάλουν την Απελευθέρωση της Κύπρου.

Αγωνιζόμαστε, διαχρονικά και ανεξάντλητα, για μια δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση, που να αποτελεί τη συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη μετατροπή της σε ένα κράτος με πραγματικό Δημοκρατικό Πολίτευμα, το οποίο να διασφαλίζει σε όλους τους νόμιμους κατοίκους της και σε ολόκληρη την επικράτεια της χώρας, τις βασικές ελευθερίες, τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα, όπως αυτά καθορίζονται από το Διεθνές Δίκαιο, το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και την Ευρωπαϊκή Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Μια λύση που να μην διαιρεί το λαό της Κύπρου. Μια λύση χωρίς διακρίσεις, χωρίς εθνοτικούς ή θρησκευτικούς διαχωρισμούς. Χωρίς εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα. Μια λύση με προοπτική στο μέλλον για το σύνολο του λαού, ώστε να μπορεί να ζήσει ειρηνικά, να εργαστεί ανθρώπινα και να ευημερήσει οικονομικά.

45 χρόνια μετά την προδοσία και το έγκλημα σε βάρος της Κύπρου μνημονεύουμε, τιμούμε και ευχαριστούμε τους ηρωικούς μας νεκρούς. Κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ στην υπέροχη θυσία τους.  Τιμούμε τους αγωνιστές της Δημοκρατικής Αντίστασης και όλους όσους έπεσαν αγωνιζόμενοι εναντία στην τούρκικη εισβολή. Ξαναδίνουμε περιεχόμενο στη θυσία τους, επαναπροσδιορίζουμε το δικό μας καθήκον, και ανανεώνουμε τον ιερό όρκο μαζί τους, να συνεχίσουμε τον αγώνα για Ελευθερία και Δικαίωση. Ο Αγώνας μας συνεχίζεται, μέχρι την τελική νίκη, μέχρι τη Λευτεριά!