Η Δομνίκη Λαζάρου συνεχίζει να αφυπνίζει τη ψυχή της γράφοντας στίχους, αυτή τη φορά με δύο νέα ποιήματα της την “Μουζουρού”και την “Γιαλουρού” στην κυπριακή διάλεκτο.
Το συναίσθημα κυριαρχεί στους στίχους αλλά και στην ίδια την Δομνίκη που ξέρει να αγαπά… να προσπαθεί για το φως, και να ανακαλύπτει το “εγώ” και το “εσύ”.
Ακούει την φωνή της καρδιάς της ,ανακαλύπτει κρυμμένους θησαυρούς, και στέλνει ήλιους με την παλάμη της …Άλλωστε όλα τα βήματα της είναι βήματα αισιοδοξίας, ελπίδας και προσμονής …
Η Μουζουρού
Έναν κλωνί βασιλιτσιά που την αυλή θα κόψω
Να σου το δοκώ Μουζουρού τζαι βάρτω μες στον κόρφο
Να τοσιεις να μυρίζεσαι άμα θα σού το δώκώ
Γιατί εγιώ θα σ’ αγαπώ δηλώνω το με όρκο
Να ππεφτω με στην αγκάλη σου εγιω τώρα ποθώ το !!!!!!!
Η Γιαλούρου
Ήταν γραφτό ρα Γιαλούρου εσένα να γνωρίσω τζαι μέσα στην καρτούλλα μου για πάντα να σε κλείσω
Αχ Γιαλουρου Αχ Γιαλουρου
Τα κότσιηνα σιηλούθκια σου εγιω να τα φιλήσω …
Τζαι μέσα εις τα αγκαλια σού εγιω παντοτινά να ζήσω…
Τζαι τα αμαθκια σού τα γιαλουρικα εγιώ ποττέ μου ποιον εν θα
τα λησμονήσω
Έδωκα μου μια μασιερκά τζαι κλεψαν μου ποιον την καρκιάν!!!
Αχ Γιαλλουρου Αχ Γιαλλουρου
