Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Γεροσκήπου
Κίνηση Σωτηρία της Πάφου
Δεν περνά απαρατήρητη η διαπίστωση ότι η Γεροσκήπου διάγει στάσιμη περίοδο.
Είναι διάχυτη η εντύπωση ότι για κάποιους λόγους δεν προχωρά
οιαδήποτε ανάπτυξη.
Εάν από τη μια τα εμπόδια τα οποία παρεμβάλλονται για προώθηση
έργων είναι ανυπέρβλητα και δεν μπορούν να ικανοποιήσουν το
διακαές αίτημα των δημοτών να δουν επιτέλους να γίνεται κάτι, από την άλλη δεν μπορεί ο δημότης Γεροσκήπου να παραβλέψει
τη μεταμόρφωση που επιτελείται στο γειτονικό δήμο της Πάφου.
Και αν επίσης η λεπτομέρεια στην προώθηση της καθημερινής δράσης στο γειτονικό δήμο
εντυπωσιάζει τον κάθε αντικειμενικό παρατηρητή, δημιουργείται ταυτόχρονα μια
δικαιολογημένη πικρία για τη δική μας στασιμότητα.
Διαπιστώνεται ότι ενισχύουμε την εύκολη λύση της απραξίας αντί να επιδιδόμαστε σε ένα
πόλεμο ανατροπής της και την επικέντρωση στην πραγματικότητα.
Πόσοι δημότες Γεροσκήπου δεν δυσανασχετούν για το φοβερό έλλειμμα ανάπτυξης και
δημιουργίας; Φυσιολογική εξέλιξη θα ήταν το ανασκούμπωμα και η προσπάθεια για αύξηση
του παραγόμενου έργου. Προφανώς δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι ο συνδετήριος δρόμος
βρίσκεται στο τέλμα, ότι υπάρχει αδικαιολόγητη καθυστέρηση για έναρξη των σωστικών
εργασιών στο αγρόκτημα της Γεροτζηπιάς, ότι παραμένουν ‘’σβηστά τα φώτα’’ στη λαϊκή
γειτονιά, ότι το υπουργείο εσωτερικών ζητά υπέρογκα ποσά για εκμίσθωση
παραλιακών οικοπέδων, ότι δεν υπάρχει έμπνευση της δημοτικής μηχανής, ότι σε
πλείστους του δημοτικού συμβουλίου κυριαρχεί η απογοήτευση.
Ζήσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις στο δημοτικό συμβούλιο, με αποκορύφωμα φυσικά το
γενικό ρεζίλεμα μετά και την έφοδο πολιτών εντός της αίθουσας συνεδριάσεων τον
περασμένο Απρίλη. Διακοπή της συνεδρίας του δημοτικού συμβουλίου, ξυλοδαρμός και
προπηλακισμός δημοτικών συμβούλων. Πρώτο θέμα παγκύπρια αφού κάποιοι από μας
είχαμε την ”τιμή” να φιλοξενηθούμε στο ”Μέρα Μεσημέρι” του Πάρη Ποταμίτη στην
τηλεόραση του ΡΙΚ. Δυο συνάδελφοι δημοτικοί σύμβουλοι σύρονται αυτό τον καιρό από
τους εισβολείς στα δικαστήρια για να προλάβουν (οι εισβολείς) ίσως τη δική τους καταδίκη
που ακολουθεί.
Δίνεται η εντύπωση ότι η δημοτική αρχή με ακριβά για τους δημότες αμφίβολα νομικίστικα
κόλπα υποβιβάζει κάθε έννοια συμπαράστασης αφού αντί να στηρίξει αγόγγυστα τους δύο
συναδέλφους προσπαθεί να μεσολαβήσει μεταξύ αυτών και των εισβολέων για να πέσει
στα μαλακά η υπόθεση.
Εξισώνει δηλαδή τα θύματα με τους θύτες. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι προφανώς
αμείλικτο: Μήπως ενθαρρύνονται τοιουτοτρόπως οι κάθε λογής εισβολείς που θα ορμούν
εντός της αίθουσας συνεδριάσεων για να επιβάλλουν την άποψή τους;
Μήπως ενδεχομένως το Δημοτικό Συμβούλιο Γεροσκήπου, σε παγκύπρια πρωτοτυπία,
πρέπει να συνεδριάζει στη παρουσία αστυνομικής δύναμης;
Και ποιό μπορεί να είναι τελικά το υπόστρωμα αυτής της υπανάπτυξης
και της κρίσης αξιών που καταδικάζουν το Δήμο Γεροσκήπου;
Σχεδόν ένας χρόνος μετά στο ίδιο έργο θεατές. Χαμένος χρόνος, χαμένες ιδέες,
επιλεκτική δράση.
Η σιωπή τελικά δεν βοηθά.
Support Local Business
