Είχα στην σκέψη μου να γράψω για άλλα θέματα κάποια άρθρα αλλά το γεγονός που συνέβηκε και τάραξε την επικαιρότητα αλλά και τη ρουτίνα, τη μιζέρια και τον προγραμματισμό όλων μας (κι ας μην είμαστε ρομποτάκια).
Αναφέρομαι στο θλιβερό γεγονός μεν με τον γεροπαππούλη που πήρε, γιατί στην ουσία δεν το έκλεψε κι ας το βάφτησαν κλεψιά και τον κατηγόρησαν για ένα κομμάτι κοτόπουλο αξίας 6€!
Από την άλλη όμως με έκανε να αισθανθώ πολύ περήφανη για ακόμα μια φορά για αυτό τον λαό, τον δικό μας λαό, της Κύπρου μας. Αυτού του φύλλου του γκριζοπράσινου που κατάντησε πεταξούμενο μες το πέλαγος και που όμως πάντα – από πάντα – και για πάντα θα προσφέρει και θα δίνει μαθήματα ανθρωπιάς, μαθήματα υπερηφάνειας, αγάπης, πατριωτισμού αλλά προ πάντων αλληλεγγύης και ξαναλέω ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ!
Ανθρωπιάς γιατί στην ανάγκη γινόμαστε ένα, η φτώχεια, η αρρώστια, ο πόνος του συνάνθρωπου μας, παρατηρώ ότι όταν υπάρχουν ανθίζει μέσα μας το αγνό και μοσχομυριστό ματσικόρυδο! Το Αμάραντο Ρόδο, μας Σκέπει και πάντα Είναι εκεί να μας καθοδηγήσει στον σωστό ο δρόμο.
Μου αρέσει πολύ που ο κόσμος μοιράζεται από το υστέρημα του χρήματα, τρόφιμα, ρούχα ή ότι άλλο μπορεί με τους συνανθρώπους μας.
Είναι τόσο όμορφο σε χαλεπούς ιδιαίτερα καιρούς να φαίνεται ο ορθολογισμός μας, να υπερισχύει το καλό ενάντια στο κακό, να παραμερίζονται όλα και μπροστά στον παππού με το άρρωστο παιδάκι, στον ραδιομαραθώνιο, στην αιμοδοσία και όπου μας καλεί η ανθρωπιά να τρέχουμε, να προσφέρουμε, ΝΑ ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ, να είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ και όχι μόνο λόγια αλλά που περνάμε στα έργα.
Το μικρό μας νησί μπορεί να πέρασε και να περνά από όλες τις αντίξοες συνθήκες, από τα σαράντα κύμματα και όλοι οι μνηστήρες επί γης να έχουν βαλθεί να καρπωθούν οι ίδιοι πλούτο αλλά ότι κι αν κάνουν η πιστή Πηνελόπη, γράφτηκε στην ιστορία για την πίστη και την αφοσίωση της στόν ένα και μοναδικό τον δικό της άντρα. Έτσι λοιπόν και η μικρή μας Κύπρος πιστή και με πίστη πρώτα από όλα στον άνθρωπο, το αγαπημένο πλάσμα του Θεού ότι κι αν συμβαίνει στις κακοτυχιες και στα εμπόδια ο κόσμος της να γίνεται μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο και να αγκαλιάζει, να σκουπίζει το δάκρυ του συνάνθρωπου της!
Γιατί, ναι, δεν συνηγορώ υπέρ του να κλέβουμε ή υπέρ οποιασδήποτε παρανομίας αλλά είμαι της άποψης ότι κάποιες παρανομίες γίνονται με ιερό σκοπό, και όταν είναι έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται με ανθρωπιά, με αγάπη, με αγκαλιά!
Άλλωστε κι οι υπραγορές πετάνε τόσα ληγμένα, τόσα ξεραμένα, τόσα λιωμένα προϊόντα και στην συγκεκριμένη ιστορία που πίσω της έκρυβε πόνο και ένα παιδί διαβητικό με προβλημα σοβαρό υγείας θα έπρεπε να αντιμετωπισθεί αλλιώς. ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΑ!
Εγω, αν ήμουν ιδιοκτήτης της αγοράς αυτής θα γέμιζα ένα καλάθι με καλούδια και θα το πρόσφερα στον παπούλη και στον εγγονούλη τον άρρωστο. Γιατί πρέπει να κτίζουμε στον Παράδεισο και όχι επί γης. Η ευδοκία είναι αλλού και κανένας δεν πέθανε και να πάρει τον πλούτο μαζί του…
Η καρδιά μου λοιπόν, είναι περήφανη για τον κάθε Κύπριο που έγινε ένα με την ιστορία αυτή και που έκανε μια προσευχή και είπε μια καλή κουβέντα για τον γεροντάκι!
Μαρία Μασούρα, δημοσιογράφος
