Είμαστε μπροστά στη πιο σημαντική εκλογική αναμέτρηση μετά το 1974 και ίσως η ιστορία θα κρίνει ότι οι δημοτικές εκλογές του 2016 είναι σταθμός στη ιστορία της Πάφου. Θα εκλέξουμε το Δημοτικό Συμβούλιο και τον Δήμαρχο που θα θάψουν την διαπλοκή και τη διαφθορά για πάντα. Μια μάστιγα που μας ταλανίζει για πολλά , πάρα πολλά χρόνια, μάστιγα που την έχουν εδραιώσει τα κόμματα και η πελατειακή τους σχέση με την Κοινωνία.
Εμπρός λοιπόν, τώρα η κοινωνία αποφάσισε να τους τινάξει στο αέρα, εμείς την Κυριακή πρέπει να κάνουμε το χρέος μας, πρέπει να κάνουμε το τρίτο βήμα. «”Ο νους βολεύεται. Θέλει να γιομώσει μ’ έργα μεγάλα τη φυλακή του, το κρανίο. Να χαράξει στους τοίχους ρητά ηρωικά, να ζωγραφίσει στις αλυσίδες του φτερούγες ελευτερίας.
Η καρδιά δε βολεύεται. Χέρια χτυπούν απόξω από τη φυλακή της, φωνές ερωτικές αφουγκράζεται στον αγέρα’ κι η καρδιά, γιομάτη ελπίδα, αποκρίνεται τινάζοντας τις αλυσίδες’ και σε μιαν αστραπή της φαίνεται πως έγιναν οι αλυσίδες φτερούγες.”
Εμείς οι Παφίτες και Παφίτισσες είμαστε μια ανάσα από το να κάνουμε τις αλυσίδες μας φτερούγες ή να μείνουμε δεμένοι, εμείς και μόνο εμείς έχουμε στα χέρια μας τη δική μας ελευθερία από εκείνα που για τόσα χρόνια μας κρατούσαν δεμένους.
Πιστέψαμε όλοι, μα όλοι, ότι είμαστε ο φτωχός συγγενής, πιστέψαμε ότι η Λευκωσία έδινε έργα στη Λεμεσό γιατί τη αγαπούσαν τάχα, ενώ εμάς μας ήθελαν να είμαστε με ένα εμπορικό κέντρο της πόλης μας σε άθλια κατάσταση. Αυτό όμως βόλευε, βόλευε για γίνει το μολλ στη καρδία της αρχαιολογικής περιοχής πάνω σε τάφους των προγονών μας, και γίνει το μολλ ο τάφος του μικρομεσαίου επιχειρηματία. Δεν τα κατάφεραν όμως, σήμερα ή αύριο παραδίνεται η λεωφόρος Μακαρίου ως πεζόδρομος, και εμείς αντί να το χαιρόμαστε βρίσκουμε ότι έχει 3 πλάκες που δεν κόλλησαν και το βγάζουμε στα κανάλια…. 16 έργα που είτε το θέλουν οι αλυσοδέτες είτε όχι θα τελειώσουν, και δεν ήταν έργα δήθεν τροχοδρομημένα, από τα 16 μόνο 2 ή 3 ήταν σχεδόν ώριμα, τα άλλα 14 ήταν σκέψεις και χαρτί.
Σε αυτό το οργασμό έργων δεν πρέπει να παραβλέψουμε το περιβάλλον, κόπηκαν 12 μεγάλα δέντρα λόγο των έργων, άλλαξε η πορεία 3 δρόμων για να σωθούν χαρουπιές και τρεμυθιές, στενεύει η 25ης Μαρτίου για να μην κοπούν τα 70 χρονών κυπαρίσσια (που αν ακλούθησαν την ευρωπαϊκή οδηγία για ελεύθερο πεζοδρόμιο θα έκαναν τα κυπαρίσσια καυσόξυλα) , αλλά αυτά είναι λίγα. Το Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών θα είναι εκεί, στο Δημοτικό Συμβούλιο, για να κρατά σφιχτά το λουρί του περιβάλλοντος, για να σιγουρέψει ότι τα 10 πάρκα είναι καθαρά και λειτουργικά. Και ότι άλλοι τόσοι χώροι θα φτιαχτούν και να παραδοθεί επί τέλους η πόλη στους πολίτες κι όχι στο μπετόν της «ανάπτυξης». Να μπορεί ένα παιδί με το ποδήλατο του να πάει χωρίς κίνδυνο να παίξει στο καθαρό δημόσιο γήπεδο της γειτονιάς του με τον συμμαθητή του. Να μπορεί η νεαρή μητέρα να πάρει το παιδί της περίπατο με τα πόδια και μην βρίσκει το καροτσάκι αντί πεζοδρόμια εμπόδια. Να μπορεί ο ηλικιωμένος και ο ανάπηρος να «θκιανευτεί» ως τον γείτονα και να μην εκτίθεται σε κίνδυνο.
Εδώ θέλω να κάνω αναφορά στο άρθρο του δημοσιογράφου και υποψήφιου Δημοτικού Συμβούλου με το ΑΚΕΛ, Γιώργου Σαξατέ στο με τίτλο «Φόβος και αποξένωση» το οποίο με συγκλόνισε. Γιώργο, αυτά που περιγράφεις είναι φοβερά. Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες τέτοια εμπειρία και ΜΠΡΑΒΟ που την έβγαλες τόσο ωμά προς τα έξω.
Στη Πάφο λοιπόν πρέπει ο Δήμος να ανοίξει στη πόλη χώρους για συναναστροφή των ανθρώπων, για να γνωρίζει ο ένας τον άλλον, όπως γινόταν παλιά. Αυτό δεν γίνεται στα μολλ και στις μαρίνες, αυτό γίνεται μόνο στις γειτονιές, σε όμορφους χώρους, σε ανοιχτούς χώρους όπου τα γειτονόπουλα θα «μαλλώσουν» στη μπάλα, θα κάτσουν οι γονείς να μιλήσουν, οι νέοι θα ερωτευτούν. Μόνο έτσι Γιώργο, θα φύγει αυτός ο φόβος για τον γείτονα, για τον «ξένο». Γράφει ο φίλος Γιώργος …. «Μέχρι πρόσφατα πίστευα ότι ζούμε σε μια πόλη όπου όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, αλλά ελάχιστα πρόσωπα μου ήταν γνωστά και οικεία. Πρέπει λοιπόν με την εκλογή του νέου δημοτικού συμβουλίου να βρούμε τρόπους να βγάλουμε τους ανθρώπους από τα σπίτια τους.» Ε λοιπόν Γιώργο, σε αυτό το εγχείρημα που νομίζω με τα 10 πάρκα που γίνονται στη Πάφο τώρα γίνεται μια αρχή, θα βρεις συνεργάτες στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο το Κίνημα Οικολόγων.
Κλείνω το τελευταίο μου άρθρο πριν την εκλογική αναμέτρηση με μια υπενθύμιση. «Πολεμούμε γιατί έτσι μας αρέσει, τραγουδούμε κι ας μην υπάρχει αυτί να μας ακούσει. Δουλεύουμε, κι ας μην υπάρχει αφέντης, σα βραδιάσει, να μας πλερώσει το μεροκάματο μας .Δεν ξενοδουλεύουμε. Εμείς είμαστε οι αφέντες. το αμπέλι τούτο της Γης είναι δικό μας, σάρκα μας κι αίμα μας.»
Πέτρος Μαύρος
Υποψήφιος στο Δήμο Πάφου με το Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών.
