Ήταν γύρω στις 06:00 το πρωί της 10ης Σεπτεμβρίου 1953, όταν «η γαλήνη της επαρχίας Πάφου διεταράχθη από τους ισχυροτέρους σεισμούς που εγνώρισε ποτέ η Κύπρος». Μέσα σε ελάχιστο χρόνο τα σπίτια της περιοχής άρχισαν να καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα. Συντρίμμια παντού, μία εικόνα καταστροφής, έμεινε χαραγμένη στο μυαλό των ανθρώπων της Πάφου που αγωνιωδώς έψαχναν μέσα στα ερείπια τους δικούς τους ανθρώπους που άφησαν την τελευταία τους πνοή. Απολογισμός: 40 νεκροί, 100 τραυματίες και 4000 άστεγοι. Οι καταστροφές ήταν βιβλικές.
Οι κάτοικοι στο χωριό Κάθηκας παραλαμβάνουν ανθρωπιστική βοήθεια από το ελικόπτερο των Βρετανών μ8α
Από τον σεισμό επηρεάστηκαν 158 χωριά και πόλεις. Οι περισσότερες ζημιές προκλήθηκαν από τις κατολισθήσεις και τις επιφανειακές ρηγματώσεις.
Ο καπετάνιος Καπ Ράσσελ επιθεωρεί τις ζημιές στο χωριό Στρουμπί
Συγκεκριμένα, πέντε χωριά (Στρουμπί, Κιδάσι, Λαπηθιού, Αξύλου, Φασούλα) μετατράπηκαν σε ερείπια και άλλα 105 είχαν μικρότερες ζημιές.
Αντίσκηνα του βρετανικού πολεμικού ναυτικού στο χωριό Κοίλη
Ο σεισμός ήταν τόσο έντονος που έγινε αισθητός Λίβανο, Ισραήλ, Αίγυπτο, Καστελόριζο, Ρόδο και Τουρκία.
Κατεστραμμένη εκκλησία στο Στρουμπί
Η ζωή συνεχίζεται
Αν και ο τρόμος που προκάλεσε και η ανασφάλεια που άφησε πίσω του ο σεισμός ήταν έντονος, η ζωή στην Πάφο έπρεπε να συνεχιστεί.
Βρετανοί ναύτες εξηγούν στους κατοίκους της Χλώρακας πώς να στήνουν αντίσκηνα
Μάλιστα, Βρετανός διοικητής Πάφου εξέφρασε τον θαυμασμό του «διά τον απόλυτον ηρωισμόν και τη γενναιότητα του λαού της πτωχοτάτης αυτής επαρχίας».
Όπως ακριβώς αποδεικνύει και η φωτογραφία, με τα παιδάκια που δεν έχασαν ούτε μία μέρα από το μάθημα.
