Ο Ανδρέας Αραούζος είναι ένας νέος Κύπριος δημιουργός ο οποίος είναι ήδη ιδιαιτέρως γνωστός κυρίως στους λάτρεις του Θεάτρου. Για το υπόλοιπο κοινό, αν πιθανόν σήμερα δεν είναι γνωστός νομοτελειακά θα γίνει σύντομα γιατί οι καλλιτεχνικές του αναζητήσεις, το βάθος του ως παραγωγός Τέχνης, η ουσιώδης δημιουργικότητα και η ποιότητα του ως καλλιτέχνης πρώτα ύστερα δεν θα αφήσουν κανένα μας ασυγκίνητο.
Νέος, με όρεξη και αποφασισμένος να δημιουργήσει πρωτογενή Τέχνη ο Ανδρέας Αραούζος μιλάει στο PafosPress.com για την επικείμενη παράσταση Ο “Γιος της Αμαζόνας” που έρχεται στην Πάφο στις 11 Ιουλίου στο ξενοδοχείο Annabelle.
Μας εξιστορεί τι να περιμένουμε από την παράσταση, μας μιλάει για τον ίδιο και μας εξιστορεί πως η Τέχνη τον έκλεψε από την επιστήμη των Μαθηματικών.
Ο “Γιος της Αμαζόνας” έρχεται στην Πάφο. Τι να περιμένει να δει ο θεατής;
Κείμενο βαθύ και πυκνό, αρχικά. Ένα απόσταγμα «συμπυκνωμένου» Ευριπίδη που μας αφορά απόλυτα, σήμερα, το 2018. Αυτή η γέφυρα των χρόνων, 428 πΧ – 2018 μΧ, πιστεύω πως ενισχύεται στην παράσταση με την ενδυματολογική αισθητική της Ρέας Ολυμπίου και την υποκριτική συμπεριφορά. Άχρονο, διαχρονικό αλλά και σύγχρονο, όλα μαζί, χωρίς να εκμοντερνίζεται ο λόγος.
«ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΑΜΑΖΟΝΑΣ »
του Ανδρέα Αραούζου βασισμένο στον «Ιππόλυτο» του Ευριπίδη
Μπορούμε να ξέρουμε λίγα λόγια για την παράσταση;
Με τέσσερις ηθοποιούς μόνο θα δούμε με τον μύθο του αγνού και παρθένου Ιππόλυτου (Δ. Χειμώνας), τον οποίο ερωτεύεται η μητριά του, Φαίδρα (Σ. Φυρογένη). Όλα είναι πλεκτάνη της Κύπριδας, της θεάς Αφροδίτης (Φ. Καράλης), και ο πατέρας του Ιππόλυτου, Θησέας (Φ. Αποστολίδης), θα πέσει θύμα της ενάρετης μεν, εκδικητικής δε, συμπεριφοράς της Φαίδρας. Η θεά Άρτεμις (Φ. Καράλης και πάλι) θα φέρει μια δικαιοσύνη στο τέλος, χωρίς, όπως συμβαίνει στη ζωή, να αποφευχθούν οι τραγικές συνέπειες. Όλα αυτά κάτω από την ηλεκτρική κιθάρα του Σταύρου Μακρή και την κινησιολογία του Φώτη Νικολάου.
Γιατί επιλέχθηκε ο συγκεκριμένος χώρος, το roof-μπαρ Ouranos στο ξενοδοχείο Annabelle;
Η αισθητική του χώρου είναι πολύ σημαντική για αυτή την παράσταση. Χωρίς κτισμένο σκηνικό, η λιτότητα (διασκευής και συμπεριφοράς) αλλά και η βαθιά κομψότητα (λόγου, μηνυμάτων, συμπεριφορών) στηρίζονται με την ατμόσφαιρα που αποπνέει ο χώρος, τόσο στην Λεβέντειο Πινακοθήκη στην Λευκωσία όσο και στο Annabelle στην Πάφο.
Διαγράφεις μια σπουδαία πορεία στον χώρο με αρκετές σημαντικές παραγωγές; Πόσο δύσκολο είναι για ένα νέο δημιουργό να ξεκινήσει σήμερα το όνειρό του στην υποκριτική ή τη σκηνοθεσία;
Οι νέοι δημιουργοί δε θα δυσκολευτούν από το χώρο γιατί ο χώρος είναι φιλόξενος στο καινούργιο και το εναλλακτικό αλλά και την μεγάλη ποικιλία τα τελευταία χρόνια. Δυσκολία θα είναι, σαφώς, το οικονομικό κομμάτι, αλλά αυτό δεν είναι προτεραιότητα στην δημιουργία, σίγουρα όχι στο ξεκίνημα! Η συμπεριφορά είναι που θα έλεγα ότι είναι σημαντική: Απέναντι στη δουλειά, στους συναδέλφους, στα καλά και τα κακά του χώρου. Θέλει, για μένα, προσοχή.
Ως κάτοικος Λευκωσίας αλλά συμμετέχοντας στις δράσεις της Πολιτιστικής Πρωτευούσας ΠΑΦΟΣ 2017, τι νιώθεις ότι άφησε πίσω της ως παρακαταθήκη;
Το Πάφος 2017 ήταν σίγουρα ένα πλούσιο φεστιβάλ με πολλές και διάφορες δράσεις και με αέρα διεθνή που φαινόταν ακόμα και στους δρόμους μέσα στην πόλη, όπως και θα έπρεπε. Απόλαυσα κάποια θεάματα και κάποιες ενέργειες. Ενεργοποίησε και ομόρφυνε την πόλη σίγουρα! Θεωρώ μεγάλο λάθος το ότι κατά το πλείστο της χρονιάς δεν υπήρξε ένα κλειστό θέατρο στην Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, και όμως φάνηκε η διάθεση για σωστές «λύσεις», όπως για παράδειγμα οι χώροι που δημιουργήθηκαν για το Μονόδραμα, στο οποίο συμμετείχα με τον «Καραγκιόζη». Κάθε μεγάλος θεσμός έχει και μεγάλα προβλήματα και έχει σημασία η διαχείριση και προσέγγιση σε αυτά. Νομίζω άφησε καλές εντυπώσεις γενικά. Δεν γνωρίζω για «στατιστικές» επιτυχίες ή για το πόσο καλύτερο «θα μπορούσε» να ήταν.
Πες μας λίγα λόγια για σένα να σε γνωρίζει ακόμη καλύτερα ο κόσμος.
Νομίζω πως το μόνο που έχω στη ζωή μου είναι η τέχνη μου. Έχω πολύ λίγα άτομα γύρω μου, τα οποία αγαπώ πολύ, και ζω για να μεγαλώνω τα παιδιά μου – δηλαδή τις παραστάσεις μου. Απόλαυσή μου είναι το κρασί και κάποιες συζητήσεις που είτε ριζώνουν πολύ βαθιά είτε με κάνουν να γελώ τρανταχτά.
Τελικά σε κέρδισε το θέατρο και ο Πολιτισμός “αρπάζοντας” σε από τα Μαθηματικά; Πόσο εύκολο ήταν ως απόφαση αυτό και πως το δέχθηκε η οικογένειά σου;
Η απόφαση για αυτόν τον δύσκολο δρόμο ήταν εύκολη. Δεν έγινε με λογική αλλά με «ενστικτώδη οδηγία»! Η οικογένεια, για αυτό τον ίδιο λόγο, δεν έφερε ένσταση. Δεν μπορείς να αλλάξεις ταυτότητα στον άλλο.
