Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον το μακροσκελές πόνημα του σεβαστού πρώην Επάρχου για το πολυσυζητημένο θέμα του Ακάμα και παραθέτω και τις δικές μου σκέψεις για πληρέστερη ενημέρωση του κοινού.
Μέχρι το 1988 όλος ο κόσμος γνώριζε ότι ο Ακάμας ήταν το Νοτιοδυτικότερο τμήμα της Κύπρου και τα γεωγραφικά του όρια άρχιζαν από την τοποθεσία Ερημίτες δυτικά της παραλίας Λάρας. Ακολουθούσε την οροθετική γραμμή του δάσους με Βορειοδυτική κατεύθυνση μέχρι τα Λουτρά της Αφροδίτης. Δυτικότερο σημείο του Ακάμα το Ακρωτήρι, Αρναούτη. Σημειώνεται ότι μέχρι τότε οι παραλίες της Λάρας (κρατική γη και ιδιωτική) ήταν ενταγμένες σε τουριστικές ζώνες.
Με την εκλογή στο αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας του κ. Γεωργίου Βασιλείου, Φεβρουάριο του 1988, σε μία νύχτα χωρίς οποιαδήποτε διαβούλευση με τις τοπικές αρχές και τους κατοίκους της περιοχής το τότε Υπουργικό Συμβούλιο επεξέτεινε χωρίς καμία επιστημονική και ιστορική τεκμηρίωση τα όρια του πραγματικού Ακάμα μέχρι τις οικιστικές περιοχές των γύρω κοινοτήτων (Ν. Χωριό, Ανδρολύκου, Φάσλι, Ίνια,Δρούσεια, Πάνω και Κάτω Αρόδες, Κάθηκας και Πέγεια). Παράλληλα κατάργησε τις τουριστικές ζώνες στις παραλίες της Λάρας ενώ η υπόλοιπη αγροτική περιοχή τέθηκε σε απαγορευτικό καθεστώς ανάπτυξης με την κατάργηση του δικαιώματος της μεμονωμένης κατοικίας με βάση τη δήλωση πολιτικής κάτι το οποίο επωφελείτο η υπόλοιπη Κύπρος μέχρι πρότινος. Σημειώνεται ότι ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας άφησε εκτός του «διευρυμένου» Ακάμα τεράστιας έκτασης ιδιωτική του περιουσία στην χωρητική περιοχή Πέγειας όπου σήμερα προγραμματίζει τεράστιες τουριστικές αναπτύξεις παρά τις επιφυλάξεις/ενστάσεις του Δήμου Πέγειας. Όλες οι προαναφερόμενες αποφάσεις πάρθηκαν στο όνομα της προστασίας του Φυσικού Περιβάλλοντος.
Αποτέλεσμα των εγκληματικών αυτών αποφάσεων ήταν οι κοινότητες της περιοχής του Ακάμα να παραμείνουν εκτός τροχιάς ανάπτυξης με αποτέλεσμα σήμερα να μιλούμε για κοινότητες γεροκομεία. Κοινότητες με παραλιακές εκτάσεις, με αμμώδεις παραλίες και ενδοχώρα που θα μπορούσαν με μια προσεγμένη ήπια τουριστική ανάπτυξη η οποία να σέβεται το περιβάλλον και τον άνθρωπο, να ορθοποδήσουν και να ευημερήσουν δυστυχώς έχουν αφεθεί λόγω της κυβερνητικής κοροϊδίας και αναλγησίας στον κατήφορο της διάλυσης και της ερήμωσης.
Δυστυχώς όλες οι θεωρίες και τα ωραία λόγια που ακούγονται τελευταίος ότι η σωτηρία της περιοχής είναι η μηδενική ανάπτυξη αρμόζουν για παραμύθια και ευχολόγια και καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα την οποία βιώνουν σήμερα οι κοινότητες του Ακάμα. Καμία εισήγηση δεν ακούμε σχετικά με το τι πρακτικά πρέπει να γίνει για να επιβιώσουν οι κοινότητες και να μπουν επιτέλους και αυτές σε τροχιά ανάπτυξης όπως οι υπόλοιπες παράλιες κοινότητες της Κύπρου. Δυστυχώς κανένας από αυτούς τους πολλούς που ασχολούνται τελευταίως με το θέμα του Ακάμα δεν κάνει καμία αναφορά για τις εγκληματικές αποφάσεις που έχουν παρθεί κατά καιρούς και έχουν καταδικάσει την περιοχή σε μαρασμό και ξεκλήρισμα. Πόσο τυχαία είναι όλα αυτά;
Θέλω να πιστεύω ότι έστω και μετά από 30 χρόνια καρτερίας και εμπαιγμού από την εκάστοτε εκτελεστική εξουσία το υπό συζήτηση τοπικό σχέδιο του Ακάμα θα λάβει σοβαρά υπόψη τις απόλυτα δικαιολογημένες και τεκμηριωμένες εισηγήσεις των τοπικών αρχών και των κατοίκων του Ακάμα για ορθολογιστική ανάπτυξη των περιουσιών τους κάτι που θα δώσει προοπτική και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο στην περιοχή. Δεν μπορούμε να μιλούμε για λύση του θέματος του Ακάμα κρατώντας τις κοινότητες αποκομμένες από τις παραλίες τους στις οποίες θα πρέπει να παρέχονται βασικές υπηρεσίες με τρόπο συμβατό με την προστασία του περιβάλλοντος της περιοχής.
Χαράλαμπος Πιττοκοπίτης
Δασολόγος
Βουλευτής ΔΗ.ΚΟ Πάφου
Υπεύθυνος Τομέα Περιβάλλοντος, ΔΗ.ΚΟ
