Κι εκεί που κάποιοι δικοί μας έλεγαν, «φέραμε την Τουρκία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αυτό δεν θέλαμε;» και φούσκωναν από υπερηφάνεια για την επιτυχία, ελπίζοντας μάλιστα και σε μία κάποια τουρκική υποχώρηση στο θέμα των εγγυήσεων και της ασφάλειας, βγαίνει ο κ. Τουρκές και ζητά καθεστώς Ευρωπαίου πολίτη και για τους Τούρκους υπηκόους και δηλώνει πως και ούτε ένας Τουρκοκύπριος να υπήρχε στην Κύπρο, η Τουρκία πάλι εδώ θα ήταν. Κι αντί να βγει κάποιος και να τον στείλει στον αγύριστο, το μόνο που βρήκαμε να ψελλίσουμε είναι ότι εκφράζει προσωπικές απόψεις. Τι σημαίνει «προσωπικές απόψεις»; Προσωπικές απόψεις εκφράζει ο Γιαννής και ο Κωστής στον καφενέ του χωριού τους και όχι ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης δημόσια ή ο Ερντογάν ως πρόεδρος της Τουρκίας, όταν λέει τα δικά του περί Κοκκίνων. Αυτά δεν είναι προσωπικές απόψεις, είναι διαπραγματευτικό παιγνίδι, το οποίο ακολουθούμε παθητικά και το παίζουμε και παλικάρια. Είναι όπως το γνωστό ανέκδοτο που κάποιος τύπος δύο μέτρα και με τετράγωνες πλάτες πιάνει και κάνει άχρηστο έναν άλλον 1,50 μέτρο και κατηγορίας φτερού. Κι όταν τρέχει ο κόσμος να δει αν ακόμα είναι ζωντανός ο ανθρωπάκος που έχει απλώσει στο πεζοδρόμιο, μισανοίγει το ένα μάτι (το άλλο δεν άνοιγε καθόλου) και τους λέει «ναι, αλλά είδατε κι εγώ τι κεφαλοκλειδώματα του έκανα!» Και έψαχνε ο κοσμάκης να δει πού είναι τα κεφαλοκλειδώματα .
Σε δεύτερη φάση, ακούσαμε ότι για το θέμα των Τούρκων πολιτών και των τεσσάρων βασικών ελευθεριών είχε υπάρξει κάποια σύγκλιση μεταξύ Χριστόφια –Ταλάτ, αλλά αυτή ήταν στα πλαίσια της αναλογίας 4:1, για να μην αλλοιωθεί η δημογραφική σύνθεση του νησιού. Εδώ βέβαια χρειάζεται κάποιος μάγος για να μας εξηγήσει τι μπορεί να σημαίνει η σχέση των τεσσάρων βασικών ελευθεριών της Ε.Ε. (διακίνηση προσώπων, αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίων) με την αναλογία 4:1. Το ένα αφορά απλώς την πολιτογράφηση Τούρκων και Ελλαδιτών. Το άλλο είναι πολύ πιο σύνθετο και αφορά κατά κύριο λόγο την αγορά και τις οικονομικές σχέσεις. Διαφορετικά καταλήγουμε στην υπόθεση ότι αν φέρουμε εμείς τέσσερα γκαρσόνια από την Ελλάδα, θα μπορεί και κάποιος Τούρκος κροίσος να έρθει και να αγοράσει ή να ανεγείρει καμιά δεκαριά ξενοδοχεία στη Λεμεσό. Πιστεύω δεν χρειάζεται να αναλύσουμε τους κινδύνους που δημιουργούνται σε μια τέτοια περίπτωση, ιδιαίτερα μάλιστα αν η Τουρκία θέσει ως στόχο της την επικυριαρχία της κυπριακής οικονομίας, με ότι αυτό θα συνεπάγεται για το μέλλον του τόπου και την επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού.
Τελείωσε λοιπόν η πρώτη διάσκεψη της Γενεύης, η οποία παρέμεινε ανοικτή και τώρα πάμε για μια νέα διάσκεψη ή για τη συνέχεια ή για κάτι τέτοιο τέλος πάντων, αρχές Μαρτίου ξανά στη Γενεύη. Ωραία η Γενεύη, δεν διαφωνώ, όμως τι άλλαξε από την προηγούμενη διάσκεψη, για να δικαιολογείται μια νέα πενταμερής; Μέχρι στιγμής τίποτα. Απλά καταγράφηκαν οι ήδη γνωστές θέσεις των δύο πλευρών στο θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων. Τι αναμένουμε να αλλάξει στις τουρκικές θέσεις, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο όπου οι ελληνο-τουρκικές σχέσεις στο Αιγαίο είναι στα όρια της σύγκρουσης; Είναι ολοφάνερο ότι αυτή τη στιγμή η Τουρκία ζητάει παράλογα πράγματα, προσπαθώντας να φέρει τη λύση όσο το δυνατόν στα δικά της μέτρα και επιδιώξεις. Από την άλλη, η πλευρά μας, συνεχίζοντας την τακτική του καλού παιδιού έχει ουσιαστικά αδειάσει το διαπραγματευτικό της καλάθι, αφήνοντας μόνο κάποια ζητήματα που ο λαός δεν δείχνει διατεθειμένος να δεχτεί, όπως η εκ περιτροπής προεδρία, οι τουρκικές εγγυήσεις και η παραμονή κατοχικού στρατού. Αυτή η κατάσταση εμπεριέχει τον κίνδυνο, με μια ενδεχόμενη μικρή υποχώρηση της Τουρκίας από τις παράλογες απαιτήσεις της να εμφανιστούμε εμείς ως οι αδιάλλακτοι και ανυποχώρητοι. Καλώς τη φέραμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αφού όπως πολύ σωστά λέγαμε και συνεχίζουμε να λέμε, το κλειδί της λύσης βρίσκεται στην Άγκυρα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να δεχόμαστε προς συζήτηση και τα όσα εξωφρενικά βάζει η Τουρκία από το παράθυρο. Εκτός και αν στόχος μας είναι κάποια στιγμή να πανηγυρίσουμε που καταφέραμε και αντισταθήκαμε και δεν δώσαμε και τη Λεμεσό.
