Στον A. Τσέχωφ
Ο Μένιος Σπανός κοίταξε με ικανοποίηση το γιορτινό τραπέζι που απλωνόταν μπροστά του. Αυτή η χρονιά ήταν πολύ καλή για αυτόν. Φέτος είχε εκλεγεί Πρόεδρος του Ομίλου Αντισφαίρισης Πάνω Ραχούλας. Τώρα πια τα είχε όλα σκέφτηκε, βυθιζόμενος στις σκέψεις του.
Η ζωή του είχε δώσει τέσσερα υπέροχα παιδιά, μια όμορφη γυναίκα από καλή οικογένεια, ένα μεγάλο ωραίο σπίτι, την εκτίμηση των συναδέλφων του στην υπηρεσία του Δημοσίου που εργαζόταν σαν ανώτερος λειτουργός και τώρα η Προεδρία! Ήταν ένας Ευλογημένος Άνθρωπος!
Μεγαλώνοντας ήταν ένα ήσυχο και υπάκουο παιδί που το λάτρευαν οι γονείς του. Πάντα άκουγε τις συμβουλές τους προσπαθώντας να τους κάνει περήφανους. Στο σχολείο τα ίδια. Ακολουθούσε πάντα τις οδηγίες των δασκάλων του, δεν τους δημιουργούσε ποτέ προβλήματα και αυτοί το ανταπέδιδαν με την αγάπη τους. Ήταν ένα Καλό Παιδί!
Σπούδασε αυτό που του υπέδειξε ο πατέρας του. Αυτός ήξερε καλύτερα άλλωστε. Μετά τον έβαλε στην σωστή δουλειά και όλα καλά. Παντρεύτηκε την κοπέλα που είχε την έγκριση των γονιών του, την οποία φυσικά αγαπούσε, και η οποία του χάρισε τέσσερα υπέροχα παιδιά. Τι άλλο να ζητήσει ένας άνθρωπος;
Ποτέ δεν κατάλαβε την ανάγκη των συνομήλικων του για ψευτοεπαναστάσεις. Ο Κόσμος ήταν απόλυτα κατανοητός στα μάτια του. Οι ψευτοδιανοουμενίστικες κουβέντες του προκαλούσαν ναυτία. Αυτός συζητούσε τις μικρές του ανησυχίες με τον Πνευματικό του. Ήταν ένας Πιστός Άνθρωπος.
Κατά καιρούς αισθανόταν ότι του έλειπε κάτι αλλά δεν ήταν σίγουρος τι ήταν αυτό. Όταν ο μεγάλος του γιος άρχισε να ασχολείται με το τένις ένιωσε πράγματα πρωτόγνωρα για αυτόν. Ήταν ένα πολύ ανταγωνιστικό άθλημα και τα έντονα συναισθήματα που βίωνε μέσα από τις επιτυχίες του γιού του, του δημιουργούσαν μεγάλη ικανοποίηση αλλά και αναστάτωση.
Ο γιός του ήταν πάρα πολύ καλός. Στα οχτώ του ήταν ήδη Πρωταθλητής στην Πάνω Ραχούλα και στα δέκα του Πρωταθλητής της Περιφέρειας. Το μέλλον προδιαγραφόταν λαμπρό! Σύντομα, ο δεύτερός του γιος άρχισε να ασχολείται με το άθλημα και αποδείχθηκε το ίδιο, αν όχι περισσότερο, ταλαντούχος. Τον διαβεβαίωνε για αυτό ένας εξαιρετικός Προπονητής που η καλή τύχη τον είχε στείλει στα μέρη τους. Τον πλήρωναν φυσικά καλά, το γνώριζε διότι ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ομίλου Αντισφαίρισης Πάνω Ραχούλας, αλλά το άξιζε με το παραπάνω.
Όταν τα παιδιά του κάλπαζαν προς την δόξα, κάποια μέλη του Συμβουλίου άρχισαν να αμφισβητούν τον Προπονητή. Υπήρχαν σχόλια για τις ικανότητες του, τις μεθόδους αλλά και για το σημαντικό ποσό που λάμβανε για τις υπηρεσίες του. Κάποιος τόλμησε να ψελλίσει ‘’μα αφού είναι τόσο καλός γιατί ήρθε στην Πάνω Ραχούλα;’’. Ανοησίες! Η Πάνω Ραχούλα είναι ένα υπέροχο μέρος για να ζει κάποιος και είναι γνωστό ότι μεγάλες προσωπικότητες έχουν γεννηθεί και ανατραφεί εδώ.
Αν μεγαλουργούσαν τα δικά τους παιδιά δεν θα τα έλεγαν αυτά!
Κάτι έπρεπε να γίνει. Δεν θα επέτρεπε σε κανένα να ανακόψει την πορεία των παιδιών του. Θα γινόταν Πρόεδρος του Ομίλου, σκέφτηκε! Για να γίνει αυτό χρειαζόταν συμμαχίες και τις βρήκε στο πρόσωπο ενός ζευγαριού που ήταν μπλεγμένο στα διοικητικά του Ομίλου εδώ και χρόνια. Ο Αντρέας και η Γωγώ Ζαρογουλίδη. Τα παιδιά τους πήγαιναν καλά , όχι φυσικά όπως τα δικά του παιδιά αλλά αυτό ήταν δευτερεύων. Φτάνει που σκέφτονταν το ίδιο.
Ο άντρας ήταν μικροέμπορος και η γυναίκα δημόσιος υπάλληλος, όχι του δικού του επιπέδου φυσικά. Είχαν όμως αυτή την τρομερή ικανότητα να συνδέονται με τον κόσμο και ήταν πάντα έτοιμοι να τον εξυπηρετήσουν. Βρίσκονταν σε κατάσταση μόνιμης προεκλογικής εκστρατείας. Ειδικά η γυναίκα! Τι προνοητικοί άνθρωποι!
Κάποιοι έλεγαν ότι το ζευγάρι εκμεταλλευόταν την θέση του για να βγάζει το κάτι τις του. Οι άνθρωποι όμως είναι κακοί. Το ζευγάρι, απλά, ήταν πάντα πρόθυμο να προμηθεύσει τους πάντες και τον όμιλο με ότι χρειάζονταν. Φόρμες, φανέλες, ρακέτες, φιλέ, τσάντες ακόμα και τα μελάνια της φωτοτυπικής! Ήταν επίσης εξαιρετικοί στην συμπαράσταση, στην ηθική υποστήριξη, στην δημιουργία προσδοκιών καθώς και στην ειδική ανάγνωση των γεγονότων. Κάποτε ένιωθε και ο ίδιος κάποια, ανεξήγητη είναι η αλήθεια, ανησυχία για την συμπεριφορά τους αλλά μπροστά στον μεγάλο στόχο αυτά ήταν λεπτομέρειες.
Οι εκλογές κερδήθηκαν εύκολα. Έγινε αυτός Πρόεδρος και το ζευγάρι μοιράστηκε τις θέσεις του Αντιπροέδρου και Γραμματέα. Ξαφνικά τον κυρίευσε Τρόμος! Μέσα του ήξερε ότι δεν ήταν φτιαγμένος για την μεγάλη ευθύνη. Ότι είχε πετύχει στην ζωή στηριζόταν στην υπερπροσπάθεια και την υπακοή. Δρούσε πάντα μέσα σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον. Έκανε πάντα αυτό που του έλεγαν οι άλλοι αλλά και οι διαδικασίες. Ναι! Στις διαδικασίες ήταν πολύ καλός!
Μα τώρα τα πράγματα δεν ήταν τόσο καθαρά. Θα έπρεπε να βρίσκει λύσεις σε προβλήματα που είχαν πάνω από μια απάντηση. Τι χάος! Ήταν και το πρόβλημα με το «λέγειν». Μα που βρίσκουν κάποιοι άνθρωποι τόσες λέξεις και πώς τις βάζουν στην σωστή σειρά; Μετά όμως του ήρθε μια σκέψη που τον έκανε να αναθαρρήσει. Είχε πάει καλά στην ζωή του! Από πού και ως που οι άλλοι ήταν καλύτεροι; Στην ανάγκη θα στηριζόταν στους σωστούς ανθρώπους. Ηρέμησε…
Παρουσιάστηκαν προβλήματα τον τελευταίο χρόνο αλλά τα έλυσε όλα. Πόσο λάθος είχε κάνει να αμφισβητήσει τον εαυτό του! Ο Πνευματικός του, του εξήγησε ότι είναι ίδιον των Ταπεινών Ανθρώπων να αισθάνονται ενίοτε λιποψυχία. Εδώ οι Άγιοι και κάποτε νιώθουν αμφιβολίες για την Πίστη τους.
Είχε όμως βοήθεια στην επίλυση των προβλημάτων. Το ζευγάρι αποδείχτηκε άξιος συμπαραστάτης στην διοίκηση του Ομίλου.
Ειδικά η Γωγώ του προκαλούσε θαυμασμό και δέος συγχρόνως, αλλά και έναν ανεξήγητο φόβο. Με πόση μαεστρία έλυσε το πρόβλημα που εμφανίστηκε όταν ο Προπονητής έσπασε την ρακέτα πάνω στο κεφάλι ενός μικρού αθλητή. Έπεισε τους γονείς του αλλά και το Διοικητικό Συμβούλιο ότι στην πραγματικότητα ο Προπονητής έκανε τεστ που αφορούσε την ελαστικότητα του πλέγματος της ρακέτας, ότι αυτά τα πράγματα συμβαίνουν παντού, ότι είναι αδιανόητο να αμφισβητούμε ένα τέτοιο Προπονητή και ότι την έχει πονέσει το στομάχι της από αυτά τα πράγματα που λέγονται και γίνονται. Στο τέλος οι γονείς του παιδιού, αλλά και όσοι άλλοι αμφισβήτησαν τον Προπονητή, ζήτησαν γραπτώς συγγνώμη για τις επιπολαιότητες τους.
Επίσης, όταν κάποιος ανόητος στο Διοικητικό Συμβούλιο τόλμησε να πει ότι καλό θα ήταν να παίρνουμε προσφορές για τα υλικά που χρησιμοποιεί ο Όμιλος, θαύμασε με πόση επινοητικότητα η Γωγώ χειρίστηκε το όλο θέμα ώστε στο τέλος όλοι την ευχαριστούσαν που αναλάμβανε μόνη της αυτό το δύσκολο έργο. Ο ίδιος, παρόλο τον θαυμασμό που ένιωθε για την Γωγώ, είχε τις αμφιβολίες του για το όλο ζήτημα αλλά δεν ήταν ώρα να αμφισβητήσει τον πιο ικανό του σύμμαχο.
Χειρίστηκαν μαζί το πρόβλημα που προέκυψε όταν δύο παιδιά τσακώθηκαν κατά την διάρκεια της προπόνησης. Έστησαν ολόκληρη δίκη. Φώναξαν τα παιδιά και τα άκουσαν, φυσικά τους γονείς τους, εξέφρασαν τον αποτροπιασμό τους για το συμβάν και στο τέλος απέλυσαν ένα παλιό προπονητή του Ομίλου που ήταν παρών στο καυγά. Μεταξύ άλλων, είχε κάνει το λάθος να πει σε κάποια στιγμή ότι ο Όμιλος είχε ζήσει μεγαλύτερες επιτυχίες στο παρελθόν καθώς είχε φτάσει να στείλει αθλητή στην Εθνική Ομάδα. Μπούρδες!
Τα παιδιά του πήγαιναν πολύ καλά. Απολάμβαναν φυσικά μια ειδική μεταχείριση αλλά αυτό ήταν λογικό, αφού ήταν οι πρωταθλητές του Ομίλου. Μόλις προχθές ο μικρότερος του γιος συνέτριψε τον Πρωταθλητή του Ομίλου Αντισφαίρισης της Κάτω Ραχούλας. Ο Προπονητής, πριν και μετά και στα ενδιάμεσα κάθε αγώνα έκανε ατομική προπόνηση στους γιους του και κάπου αυτό είχε προκαλέσει μια σχετική μουρμούρα. Προσπάθησε να το καλύψει συμπεριλαμβάνοντας στην προπόνηση το κορίτσι του ζευγαριού, που το απαιτούσε άλλωστε, αλλά και άλλο ένα παιδί που είχε τις προοπτικές του. Δεν ήταν φυσικά στο επίπεδο των παιδιών του. Αλίμονο!
Αναγκάστηκε, παρόλο που δεν το ήθελε, να περιορίσει τις ώρες προπόνησης των άλλων παιδιών ώστε τα δικά του να βρουν τον χώρο και τον τόπο που δικαιούται το ταλέντο τους. Το κάλυψε με μια υπέροχη ομιλία, που του είχε γράψει ένας συνάδελφος στο γραφείο, στην οποία μίλησε για την ανάγκη όλοι να κάνουμε θυσίες, ότι η επιτυχία του ενός είναι επιτυχία όλου του Ομίλου, πως όλα παιδιά μας είναι και πως όλοι ξέρουν πόσο ευαίσθητος και θεοσεβούμενος άνθρωπος είναι και ότι ποτέ δεν θα σκεφτόταν καν να αδικήσει ένα άλλο παιδί.
Κάποια παιδιά έφυγαν φυσικά από τον Όμιλο αλλά αυτά τα πράγματα συμβαίνουν. Ίσως οι γονείς τους κατάλαβαν με τον καιρό ότι τα δικά τους παιδιά δεν έχουν τα γονίδια που αυτός κληροδότησε στα δικά του. Ο καθένας πρέπει να πορευτεί στην ζωή με αυτό που του δόθηκε.
Ήταν όμως πολύ προσεκτικός καθώς τα άλλα παιδιά ήταν απαραίτητα για να μπορεί να πληρώνεται ο σπουδαίος αυτός Προπονητής που η αγαθή τύχη τον έφερε στα μέρη μας. Μπορεί κάποτε να μην συμπεριφέρεται καλά αλλά δεν είναι αυτό χαρακτηριστικό των σπουδαίων ανθρώπων;
Ο θαυμασμός του, ανάμεικτος με φόβο, για την γραμματέα του Ομίλου μεγάλωνε διαρκώς. Την έβλεπε να μην χάνει καμία ευκαιρία να δείξει την παρουσία της, την φιλία της, την συμπαράστασή της, την ευαισθησία της σε κάθε είδους πρόβλημα που παρουσιαζόταν. Στην ανάγκη, αν δεν υπήρχε πρόβλημα το δημιουργούσε, κάτι εντελώς φυσικό για αυτήν, ώστε να μπορέσει μετά να το λύσει. Άρχισε να την αντιγράφει, κάτι εντελώς φυσικό για αυτόν, γιατί καταλάβαινε ότι αυτή η συνεργασία στηρίζεται πάνω σε ασταθή κοινά συμφέροντα. Πρέπει να δηλώνει και αυτός την παρουσία του ώστε να μην γίνει το επόμενο θύμα της.
Βγήκε από τις σκέψεις του όταν άρχισε να χιονίζει. Κοίταξε το τοπίο που άρχισε να καλύπτεται από το αγνό πρώτο χιόνι. Ευλογημένος τόπος η Πάνω Ραχούλα σκέφτηκε. Ευλογημένος και αυτός.
Ξανακοίταξε το γιορτινό τραπέζι με ικανοποίηση. Ήταν όλοι εκεί. Τα παιδιά του, η γυναίκα του, οι γονείς του, τα πεθερικά του. Όλοι περήφανοι για αυτόν. Δεν καταλάβαινε μόνο γιατί κάποτε τις νύχτες ένιωθε κάτι που έμοιαζε με τύψεις. Αφού όλοι το ήξεραν και όλοι το έλεγαν.
Ήταν Καλός Άνθρωπος.
Κώστας Μιχαηλίδης, Πάφος
