17.9 C
Paphos
Friday, March 29, 2024

Και η πίτα σωστή και ο σκύλος χορτάτος δε γίνεται

Του Χρήστου Χαλικιόπουλου

Τι εννοούσε ακριβώς ο κ. Έρογλου όταν συνυπέγραφε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το κοινό ανακοινωθέν της 11ης Φεβρουαρίου 2014, στο οποίο μεταξύ των άλλων αναφερόταν «Η ενωμένη Κύπρου ως μέλος των ΗΕ θα έχει μια και μόνη διεθνή ακεραιότητα και μια και μόνη κυριαρχία η όποια καθορίζεται ως η Κυριαρχία που απολαμβάνουν όλα τα κράτη μέλη των ΗΕ δυνάμει του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ και η όποια εκπηγάζει από Ε/Κ και Τ/Κ.»; Τι εννοούσε ο κ. Ακιντζί, όταν συμφωνούσε να καταβάλει το άπαν των δυνάμεων του για την επίτευξη μιας λύσης όπως περιγράφεται σε αυτό το κοινό ανακοινωθέν; Τι σημαίνει ότι η ενωμένη Κύπρος θα έχει μία και μόνη κυριαρχία που θα εκπηγάζει τους Ε/Κ και τους Τ/Κ; Προφανώς ότι αυτή η κυριαρχία θα εκπηγάζει από τον λαό και θα είναι αδιαίρετη, έτσι ακριβώς όπως συμβαίνει σε όλα τα σύγχρονα δημοκρατικά κράτη του πλανήτη. Αυτό δεν σηκώνει καμία παρερμηνεία. Όπως επίσης παρερμηνεία δεν μπορεί να σηκώνει η έννοια της κυριαρχίας. Κυρίαρχο θεωρείται ένα κράτος που έχει το δικαίωμα να καθορίζει τα θέματα άμυνας, εσωτερικής ασφάλειας και εσωτερικής συνταγματικής τάξης, όπως αυτό επιθυμεί. Ένα κράτος το οποίο παραχωρεί αυτά τα δικαιώματα σε τρίτους, δηλαδή σε εγγυητές και κηδεμόνες, δεν είναι κυρίαρχο. Επίσης, ένα κράτος του οποίου η μία πολιτεία δικαιούται μονομερώς να καλέσει σε επέμβαση κάποιον τρίτο, σημαίνει ότι έχει δυο κυριαρχίες και άρα δεν είναι ένα κράτος. Είναι δύο.

Δυστυχώς τόσο η τ/κ ηγεσία, όσο και η Τουρκία, όταν έφτασε η ώρα να συζητήσουν αυτό το θεμελιώδες κεφάλαιο για την επίτευξη μιας συμφωνίας, ξέχασαν και κοινά ανακοινωθέντα και τα πάντα, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να υπάρχει ένα οικοδόμημα συγκλίσεων, το οποίο αιωρείται στο κενό. Κάτι σαν να χτίζεις μια οικοδομή, να έχεις φτιάξει τους τοίχους, τις πόρτες, τα παράθυρα και όμως να μην έχεις φτιάξει ακόμα τα θεμέλια. Σε αυτόν τον παραλογισμό έχουν καταλήξει οι συνομιλίες και φυσικά βρίσκονται προ αδιεξόδου, αφού τόσο η Τουρκία όσο και η τ/κ ηγεσία δεν δείχνουν να κάνουν ούτε το παραμικρό βήμα πίσω, από την πάγια θέση τους ότι η Τουρκία πρέπει να είναι εγγυήτρια και κηδεμόνας της Κύπρου. Λαμβάνοντας υπόψη μάλιστα και κάποιες δημοσκοπήσεις, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι την ίδια άποψη έχει και η συντριπτική πλειοψηφία των Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι επικαλούνται θέματα ανασφάλειας, παρά το γεγονός ότι αυτά έχουν απαντηθεί με κάθε τρόπο και μόνο ως πρόσχημα μπορούν πλέον να εκληφθούν.

Η ταχύτητα σκοτώνει

Το μόνο που θα μπορούσαμε να αποδώσουμε στην τ/κ κοινότητα ως δικαιολογητικό είναι το γεγονός της πολιτειακής της ανωριμότητας. Η συντριπτική πλειοψηφία των Τουρκοκυπρίων έχει γεννηθεί και έχει ζήσει σε συνθήκες απόλυτης εξάρτησης και προστατευτισμού από την Τουρκία. Αυτό στρεβλώνει και την οπτική τους. Όμως, για την επίτευξη μιας σύγχρονης και σωστής λύσης θα πρέπει να κατανοήσουν ότι Ευρωπαϊκή Ένωση, πέρα από τις ευρωπαϊκές ταυτότητες και τα δικαιώματα, σημαίνει και υποχρεώσεις, καθώς και τήρηση τουλάχιστον των βασικών δημοκρατικών αρχών στα θέματα της διακυβέρνησης. Θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να είναι από την μία ισότιμη πολιτεία ενός ευρωπαϊκού κράτους και ταυτόχρονα προτεκτοράτο της Τουρκίας. Θα πρέπει να καταλάβουν (μαζί και αρκετοί δικοί μας) ότι η όποια συμφωνία για τη δημιουργία μιας ομόσπονδης Κύπρου δεν μπορεί να γίνει με όρους ήττας επειδή το 1974 χάσαμε τον πόλεμο. Ούτε βεβαίως μέσω του συνδρόμου ενοχής του «κάναμε κι εμείς πολλά». Δεν πάμε για κάποιο παζάρεμα μιας αγοροπωλησίας και μετά να πάει ο καθένας σπίτι του. Πάμε για να καθορίσουμε τις βάσεις και τους κανόνες μιας συνεργασίας.

Ένα σύγχρονο κράτος πρέπει να ικανοποιεί το αίσθημα του δικαίου, διαφορετικά τα ψωμιά του θα είναι λίγα. Σαφώς, στο θέμα της εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων η Τουρκία παίζει το παιγνίδι της θεωρώντας ότι πρέπει να είναι επικυρίαρχη στην Κύπρο και θα λέγαμε ότι είναι απίθανο, σε αυτή τη φάση τουλάχιστον, να αποδεχτεί τη χειραφέτηση των Τουρκοκυπρίων. Ας αναμένουμε λοιπόν τη συνέχεια, θεωρώντας όμως πάντα αυτονόητο ότι με μια κοινότητα ελεύθερη και μια κοινότητα υπό άμεση ή έμμεση κατοχή, ομοσπονδία ούτε έγινε πουθενά, ούτε μπορεί να γίνει.

Support Local Business

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ