21.9 C
Paphos
Thursday, March 28, 2024

Κάτι αλλάζει στην Πάφο…

του Χρήστου Χαλικιόπουλου
του Χρήστου Χαλικιόπουλου

Ποτέ δεν ήμουν των μεγάλων λόγων και των επαίνων. Γενικά θα αυτοχαρακτηριζόμουν ως οπαδός της «σχολής» των σκεπτικιστών, που δύσκολα ενθουσιάζονται και δύσκολα χαρίζουν τα «μπράβο!» Όμως αυτήν την περίοδο φαίνεται ότι στην Πάφο κάτι πάει να γίνει, κάτι πάει να αλλάξει προς το καλύτερο. Δεν είναι μόνο τα έργα υποδομής, πλατείες, δρόμοι πλακόστρωτα, αναπλάσεις, που πρώτη φορά γίνονται σε τέτοια έκταση και τέτοια ένταση. Δεν είναι μόνο οι εκδηλώσεις λόγω της ανάληψης του τίτλου της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, από μια πόλη που για πρώτη φορά προσπαθεί να ανέβει λίγα σκαλοπάτια πιο πάνω από τα πανηγύρια του Κατακλυσμού ή τα ξεκομμένα στα υπερώα της «βαριάς κουλτούρας», κοσμικά υπερθεάματα, όπως το φεστιβάλ όπερας. Είναι και κάτι στην ίδια τη νοοτροπία των κατοίκων της πόλης. Κάτι που λέει «αρκετά συρθήκαμε, αρκετά αδιαφορήσαμε, αρκετά σκύψαμε το κεφάλι στις διαπλοκές των μπαγαπόντηδων». Δεν είναι τεράστιο αυτό το κάτι, ούτε βέβαια σαρωτικό. Είναι όμως ένα τίναγμα από την απόλυτη αφασία.

Ίσως έπρεπε πρώτα η πόλη να πιάσει πάτο για να ξυπνήσει και να αντιδράσει. Ίσως έπρεπε να σιχαθεί πρώτα τον ίδιο της τον εαυτό μέσα στη διαπλοκή της μικροπολιτικής και της σιωπής των ταγών που για μεγάλες περιόδους είχε τα χαρακτηριστική μιας ομερτά.

Πριν αρκετά χρόνια έγραφα με σκωπτικό ύφος για να θίξω την όλη κατάσταση, πως αν πήγαινε κάποιος μια νύχτα και έβαφε το κάστρο ροζ με κίτρινα πουά κι έκανε και ένα ρουφ γκάρντεν από πάνω με πλαστικές καρέκλες και ομπρέλες, στην καλύτερη των περιπτώσεων να αντιδρούσαν και να διαδήλωναν καμιά πενηνταριά άτομα. Οι συνήθεις ύποπτοι. Αυτοί που τους χαρακτήριζαν μίζερους ή και πράκτορες άλλων πόλεων. Οι υπόλοιποι θα έμεναν στο καβούκι τους, αδιάφοροι, παθητικοί δέκτες κάθε ασυναρτησίας και κάθε ασυδοσίας μιας διεφθαρμένης εξουσίας. Ε, λοιπόν, σήμερα για το ίδιο παράδειγμα, θα έλεγα ότι οι αντιδρούντες δεν θα ήταν πλήθος, δεν θα ήταν μαζική διαδήλωση, σίγουρα, όμως θα ήταν αρκετά περισσότεροι από πενήντα. Αυτό είναι το βασικό σε μια πόλη. Αυτή είναι η υποδομή στις νοοτροπίες των ανθρώπων που φτιάχνει και όλα τα υπόλοιπα.

Η ταχύτητα σκοτώνει

Κάτι αλλάζει λοιπόν στην Πάφο. Ευνοϊκή συγκυρία, η ανάληψη του τίτλου της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης. Έστω και αν το ξεκίνημά της πριν πέντε χρόνια ήταν επεισοδιακό. Έστω και με πετσοκομμένα κονδύλια, λόγω της οικονομικής κρίσης, ο Φορέας Πάφος 2017 κατάφερε να βρει το δρόμο του και υπό τις περιστάσεις να δώσει μια άλλη διάσταση στα πολιτιστικά πράγματα της πόλης.

Αυτή η ανάληψη ασφαλώς του θεσμού, υπήρξε και η βασική αιτία για να ξυπνήσουν οι τοπικές αρχές και οργανωμένα να στοχοθετήσουν, να διεκδικήσουν και να πάρουν κονδύλια και να ξεκινήσουν την υλοποίηση έργων υποδομής, τα οποία υπό άλλες περιστάσεις θα έμεναν στα συρτάρια και σε λίστες αόριστων αιτημάτων, για αρκετά χρόνια ακόμη. Έστω και αν αυτά τα έργα έπρεπε να είχαν ήδη γίνει εδώ και καιρό και αυτή τη στιγμή η Πάφος να ξεκινά πανέτοιμη την θητεία της ως πολιτιστική πρωτεύουσα. Έστω και αν το μισό κέντρο της πόλης είναι ακόμη εργοτάξιο, έστω και αν το νέο δημοτικό θέατρο είναι ακόμη στις κολώνες και το αρχαιολογικό μουσείο κλειστό λόγω επισκευής, το σημαντικό είναι ότι τα έργα προχωρούν, η Πάφος αποκτά σιγά σιγά, τα αναγκαία έστω έργα πολιτιστικής υποδομής και το κέντρο της πόλης αλλάζει όψη. Αποκτά ζωή, ιδιαίτερα νυχτερινή. Πριν μερικά χρόνια με δυσκολία έβρισκε κάποιος εκεί μια καφετέρια ή ένα δυο μπαράκια κι αυτά ήταν χαρακτηρισμένα περιθωριακά. Όλα ήταν στην Κάτω Πάφο και η νύχτα προσανατολισμένη στην υπηρεσία του τουριστικού προϊόντος, σε κάποια κλαμπ κοπαδοποίησης της νεολαίας και σε καμιά εικοσαριά (!) καμπαρέ. Σήμερα τα πάντα άλλαξαν και συνεχίζουν να αλλάζουν με ορμή. Ας ελπίσουμε επίσης ότι πέρα από τα έργα θα μείνει και κάτι από την φετινή χρονιά του πολιτισμού, τόσο σε εμπειρία όσο και σε μέθεξη. Αυτή η συμμετοχή στον πολιτισμό κουβαλά μαζί της και τη συμμετοχή στα κοινά. Αυτό θα είναι το στοίχημα για τα επόμενα χρόνια.

Support Local Business

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ