Πραγματικά μόνο με γροθιά στο καλοτααϊσμένο μας στομάχι μπορεί να χαρακτηριστεί το τι νιώθει κανείς βλέποντας ένα συνάνθρωπό μας, εν έτει 2018, να κοιμάται στο δρόμο και συγκεκριμένα στην Πάφο σε πολυσύχναστη μάλιστα περιοχή.
Οι εικόνες που σήμερα το PafosPress.com σας παρουσιάζει και τις οποίες μας τις έστειλαν ανααγνώστες της σελίδας μας, δεν είναι απο κάποια χώρα του εξωτερικού, δεν είναι απο μια μεγαλούπολη των εκατομμυρίων κατοίκων αλλά από την κατά τα άλλα ευημερούσα Πάφο στην Κύπρο που ευημερούν οι αριθμοί.
Μια εικόνα χίλιες λέξεις και μια ιστορία όλο πόνο και δυσκολίες.
Ο κύριος της φωτογραφίας, Έλληνας μόνιμος κάτοικος Πάφου, μη έχοντας που να διανυκτερεύσει τους τελευταίους μήνες επέλεξε αναγκαστικά να κοιμάται στο δρόμο. Μια ανθρώπινη ιστορία που εξαφανίζει κάθε υποψία χρυσόσκονης που μπορεί να νομίζουμε ότι η καθημερινότητά μας μπορεί να διαθέτει.
Ένας άνθρωπος, 50-55 ετών, με πολλά προβλήματα υγείας και με ανοικτές πληγές, στην κυριολεξία και μεταφορικά, που τσαλάκωσε κάθε ίχνος εγωισμού, περηφάνιας ή πιθανούς ενδοιασμούς που η “καθώς πρέπει” κοινωνία μας θέτει και ζει μόνος του με μόνη ελπίδα την φιλεσπλαχνία του κόσμου. Όταν υπάρχει.
Φαγητό, κάποιες φορές, βρίσκει ευτυχώς απο εστιατόριο της περιοχής που ζει όμως τα πράγματα, απ’ εκεί και πέραν δεν είναι εύκολα. Δυο σφουγγάρια γεμάτα υγρασία, μια κουβέρτα όλη κι’ όλη και στο πλάι στοιβαγμένα όλα του τα υπάρχοντα. Ούτε σπίτι, ούτε ένα κρεβάτι να κοιμηθεί, ούτε ρούχα και “πολυτέλειες”, ούτε καν τη ζεστασιά ή τη θαλπωρή της οικογένειας.
Πιο πάνω αναφερθήκαμε σε πραγματικές πληγές, πέραν απο εκείνες που δεν φαίνονται. Πληγές τις οποίες ο πρωταγωνιστής της σημερινής θλιβερής μας ιστορίας θεραπεύει πηγαίνοντας στη θάλασσα και βάζοντας το πόδι του στο αλατόνερο της θάλασσας. Για γιατρό και περίθαλψη, ούτε λόγος.
Σε μια Πάφο που αλλάζει, για κάποιους ανάμεσά μας κάποια πράγματα αλλάζουν δυστυχώς προς το χειρότερο.
Μια Κοινωνία που εκπέμπει SOS! Ακούει όμως κανείς;