Κάποιος είπε κάποτε: «Στους νέους σήμερα ολόκληρος ο κόσμος φαίνεται ίδιος» φράση διαχρονική και σήμερα.
Γιατί όμως κάποιοι από εμάς, οι νέες γενιές αντιμετωπίζουν τον κόσμο, την πολιτική και την κοινωνία ισοπεδωτικά;
Πως φτάσαμε από τις επαναστατικές τάσεις των νέων του παρελθόντος στην σημερινή «Επανάσταση του Καναπέ» όπου όλα όσα μας ενδιαφέρουν κατακρίνονται μόνο στα social media από τον καναπέ της καφετέριας ή του σπιτιού μας?
Η απάντηση είναι απλή και καθόλου πολύπλοκη! Έδώσαν ποτέ πραγματικά την ευκαιρία στους νέους να δώσουν λύση στα προβλήματα τους?
Σεβαστήκανε ποτέ τις ανάγκες μας, τους προβληματισμούς και τα θέλω μας έτσι ώστε να γίνουνε μέρος της λύσης?
Η νέα γενιά έχει και λόγο και άποψη! Χωρίς τον σεβασμό που μας αξίζει δεν μπορούμε να κάνουμε διάλογο μαζί τους πόσο μάλλον να επιλυσουμε προβλήματα, ανάγκες, ανησυχίες μας. Οφείλουνε να μας ακουσουμε αν θέλουνε πραγματικά να αλλάξουμε #mazi όλα όσα μας προβληματιζουν.
Δυστυχώς κανείς δεν κάνει όσα πρέπει για να ενεργοποιήσει του νέους και νατους παροτρυνει να συμμετέχουν, παρά μόνο αρκούhνται σε δηλώσεις μέτα τις εκλογές.
Είμαστε εν μέσω μίας ανούσιας, άνευρης προεκλογικής εκστρατείας με παράλληλους μονολόγους χωρίς διάλογο και χωρίς παρουσίαση των θέσεων των υποψηφίων μέσα απο debates.
Ζούμε στην εποχή της «Δικτατορίας του Χρήματος» όπου όποιος έχει τα περισσότερα ακούγεται και περισσότερο. Κάποιοι πολιτικοί, δυστυχώς, λησμονούν τις έννοιες πολιτικός πολιτισμός και πολιτικός ήθος.
Αυτό μπορεί να σταματήσει μόνο με ένα τρόπο. Με την συντεταγμένη συμμετοχή των νέων στα κοινά. H δύναμη των πολιτών και το μόνο όπλο τους είναι η ψήφος.
Η αποχή ευνοεί μόνο το κατεστημένο της διαπλοκής και της ατιμωρησίας, την πολιτική και τους εκφραστές του, αυτούς που δυστυχώς ορίζουν μέχρι στιγμής το παρόν και σχεδιάζουν το μέλλον χωρίς εμάς.
Η απουσία με την αποχή γίνεται απλά η δύναμη τους, ότι δηλαδή χρειάζονται για να επανεκλεγούν η να διατηρήσουν το σύστημα στο οποίο βολεύονται.
Εμείς δεν είμαστε βολεμένοι. Δεν προερχόμαστε από τζάκια και δεν συμμετέχουμε για ανταλλάγματα. Εμείς έχουμε ένα όνειρο όσο στερεότυπο και εάν κάποιοι προσπαθούν να το κάνουν να ακούγεται.
Θέλουμε μια Κύπρο ελεύθερη, δημοκρατική, όχι ρατσιστική, μια Κύπρο ευημερούσα που δεν θα σκεφτόμαστε να φύγουμε αλλά να παραμείνουμε και να δημιουργήσουμε, ειρηνικά. Συνεχίζουμε να ονειρεύομαστε.
Συνεχίζουμε να είμαστε ρεαλιστές και να αναζητάμε το αδύνατο. Συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε σε όσα θεωρούμε άδικα.
Χωρίς κομματικά κριτήρια πιστεύοντας στις δυνάμεις μας. Σε αυτή την πρόκληση εμείς στηρίζουμε και ψηφίζουμε Γιώργο Λιλλήκα.
Έχουμε επιλογή και γνωρίζουμε πως ο αγώνας είναι δύσκολος. Η φρουρά όμως πεθαίνει αλλά δεν παραδίνεται. Σε αυτό τον δύσκολο αλλά ωραίο αγώνα ποτέ δεν ήταν μόνος και ποτέ δεν θα είναι μόνος. Μαζί του το εγώ γίνεται εμείς!
Μαζί του έχουμε ουριαστικό ρόλο και εξουσία. Μαζί του θεωρούμε πως μπορούμε να διεκδικήσουμε το μέλλον στο οποίο μπορούμε να δημιουργήσουμε αξιοπρεπώς. Τίποτα δεν θα μας χαριστεί.
Περισσότερο από ποτέ σκοπός μας πρέπει να είναι η ενεργοποίησει περισσότερων νέων, περισσότερων συμπολιτών μας για τα κοινά. Χωρίς την συμμετοχή δεν μπορούμε να δώσουμε λύσεις πρώτα στα προβλήματα που απασχολούν τους νέους αλλά και αυτά που απασχολούντην κοινωνία.
“Επιβάλλεται να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και να δουλέψουμε για την κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική ευημερία της χώρας μας.»
Χρειάζεται να διεκδικήσουμε την Κύπρο που αλλάζει. Αλλάζοντας τους εαυτούς μας, αλλάζωντας συνήθειες αλλάζωντας το κατεστημένο. Έχουμε επιλογή και είναι ασφαλής, στηρίζουμε Γιώργο Λιλλήκα.