Τελικά το να έχεις πολλά άτομα γύρω σου δεν είναι απαραίτητο, ούτε και προϋπόθεση ή εγγύηση για να περνάς καλά. Ούτως ή άλλως, λίγοι είναι αυτοί που μας αγαπάνε πραγματικά και θέλουν το καλό μας.
Στην εφηβεία μας είχαμε αμέτρητους φίλους, οι οποίοι στην πορεία μόνο τέτοιοι δεν αποδείχτηκαν. Όσο περνούν τα χρόνια όμως και φιλοσοφώντας το θέμα, μέσα βεβαίως από τις εμπειρίες της ζωής, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι λίγα είναι τα άτομα που αξίζουν τελικά να βρίσκονται δίπλα μας.
Έρχεται, λοιπόν, μια στιγμή στη ζωή όλων μας που αναθεωρούμε, αφήνουμε πίσω όσους δεν αξίζουν να μείνουν και προχωρούμε με λίγους. Δεν θα χρησιμοποιήσω την λέξη «ξεσκαρτάρισμα», γιατί δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ τέτοιους όρους όταν αναφέρομαι σε ανθρώπους. Μπορεί η αφορμή και η αιτία να είναι φαινομενικά πολύ ασήμαντες, ωστόσο τα μικρά είναι τελικά αυτά που έχουν σημασία.
Αυτοί που αξίζουν είναι αυτοί που είναι κοντά σου και στη χαρά και στην λύπη σου, είναι εκείνοι οι λίγοι που δεν σε αφήνουν στα πραγματικά δύσκολα και ας έχουν χίλια δικά τους, εκείνοι οι λίγοι που χαίρονται πραγματικά με την χαρά σου, χωρίς να ξινίζουν τα μούτρα τους, αυτοί που δεν σπεύδουν λόγω ζήλειας και μόνο να σου ισοπεδώσουν το όνειρο. Εκείνοι που σπεύδουν χωρίς να έχουν κανένα κέρδος και καμία υποχρέωση να σε διευκολύνουν στα πιο σημαντικά έως και τα πιο ασήμαντα, εκείνοι που μπαίνουν σε φασαρίες για σένα χωρίς να τους το έχεις ζητήσει και χωρίς να περιμένουν κάποιο αντάλλαγμα, αποδεικνύουν ότι σε αγαπάνε πραγματικά και είναι αυτούς που αξίζει να αγαπάς και συ.
Με εκείνους τους πολύ λίγους που κάνουν για σένα ότι δεν θα έκανε κανένας άλλος, με εκείνους τους μοναδικούς υπέροχους ανθρώπους είναι που αποφασίζεις να πορευτείς και καθημερινά αποδεικνύεται ότι δεν είχες πέσει έξω. Ας λένε οι άλλοι τα δικά τους. Εσύ ξέρεις καλύτερα.
Αυτοι που χαίρονται πραγματικά για το γεγονός ότι αποτελούν μέρος των λίγων που ακόμα υπάρχουν στη ζωή σου, αυτοί που έχουν περπατήσει μαζί σου χιλιόμετρα στο φως και στο σκοτάδι, μέχρι να δείτε την ανατολή ξανά, αυτοί που έχουν διανύσει μαζί σου ωκεανούς από σκαμπανεβάσματα, οι συνοδοιπόροι σου στα όνειρα που αν να πιστέψεις γίνονται πραγματικότητα, αξίζουν να συνεχίζουν να χτίζουν μαζί σου μια κοινή ιστορία.
Με τους υπόλοιπους δεν τσακώνεσαι, ούτε τους κρατάς κακία. Απλά απομακρύνεσαι. Ξέρεις ποιος είναι ποιος. Κάποιοι αξίζουν μια θέση κοντά μας και κάποιοι όχι και σίγουρα μπορούμε να ξεχωρίσουμε την διαφορά μεταξύ τους..
Εκείνους τους λίγους, λοιπόν, να κρατήσεις.
