Μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης η οποία θα συζητηθεί παραχώρησε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος στην Κυριακάτικη εφημερίδα Σημερινή. (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΔΩ)
Μιλώντας στον συνάδελφο Μιχάλη Παπαδόπουλο ο Κύπρου Χρυσόστομος αναφέρθηκε στο Κυπριακό, την Οικονομία την Παιδεία αλλά και την οικονομική κρίση.
Μίλησε επίσης για την επένδυση της Αρχιεπισκοπής στη Γεροσκήπου λέγοντας πως δύο τινά μπορούν να γίνουν: Η μία πρόταση είναι να ανεγερθεί το ξενοδοχείο έξω από τον χώρο στον οποίον εκτείνονται τα αρχαία και η δεύτερη να ανεγερθεί σε ολόκληρο το τεμάχιο, με τρόπο που να προστατεύονται και να αναδεικνύονται οι αρχαιότητες. Εάν επιλεχθεί, όμως, η πρώτη λύση, θέλω να διαμηνύσω προς όλους πως δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να απεμπολήσω την περιουσία της Εκκλησίας. Σε αυτήν την περίπτωση, το υπολειπόμενο κομμάτι πρέπει να απαλλοτριωθεί. Εμείς, το ξενοδοχείο θα το κτίσουμε είτε δίπλα στα αρχαία είτε πάνω στα αρχαία, με τρόπο που να αναδεικνύονται.
Διαβάστε πιο κάτω το σημείο της συνέντευξης που αφορά την προγραμματισμένη επένδυση στη Γεροσκήπου.
Μακαριότατε, θα ήθελα να σας ρωτήσω για το θέμα της επένδυσης στη Γεροσκήπου, που έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις, αλλά και μια έντονη αντιπαράθεση ανάμεσα στην Εκκλησία και στο Τμήμα Αρχαιοτήτων. Πού βρίσκεται το θέμα αυτήν τη στιγμή;
Αυτό που συμβαίνει είναι ότι είναι όλα τροχοδρομημένα. Κάποιοι δεν ήθελαν να γίνει η επένδυση στη Γεροσκήπου. Γι’ αυτό, από το 13 μέχρι σήμερα, έχει έξι χρόνια, δεν καταφέραμε να πάρουμε άδεια, για πολλούς λόγους. Όλα τα παραθαλάσσια της Πάφου, από την περιοχή της Χλώρακας μέχρι το αεροδρόμιο ήταν κατοικημένα, είναι οι Τάφοι των Βασιλέων, η Κάτω Πάφος, είναι ένας μεγάλος αρχαιολογικός χώρος. Σε όλα τα ξενοδοχεία που κτίστηκαν από κάτω υπήρχαν αρχαία. Τα λιγότερα τα είχε ο χώρος προς το αεροδρόμιο, που ήταν έξω από την πόλη. Αλλά ήταν ασήμαντα. Αν εύρισκαν την Αφροδίτη, να πω ότι είναι κάτι αξιόλογο. Χωρίς να μας ρωτήσει, λοιπόν, το Τμήμα Αρχαιοτήτων, ανακήρυξε το τεμάχιο μνημείο Β’ Πίνακα. Όταν το πληροφορήθηκα, κάλεσα τη διευθύντρια του Τμήματος Αρχαιοτήτων και τη ρώτησα προς τι η συγκεκριμένη ενέργεια, χωρίς να ενημερωθεί καν η Εκκλησία, καθότι όφειλαν, βάσει του Συντάγματος, να μας ρωτήσουν. Της υπέδειξα, δε, ακριβώς ότι, η περιουσία της Εκκλησίας είναι κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα και χωρίς να ρωτηθεί δεν μπορεί να γίνει ανακήρυξη σε μνημείο, καλώντας την, ταυτόχρονα, να ανακαλέσει την απόφαση, δι’ αποστολής αναθεωρημένης απόφασης στο Υπουργικό Συμβούλιο. Η διευθύντρια του Τμήματος αρνήθηκε, μη αφήνοντάς μας άλλη επιλογή από του να απευθυνθούμε στον Γενικό Εισαγγελέα, όπερ και έγινε. Ο Γ. Εισαγγελέας αποφάνθηκε ότι η ενέργεια ήταν αντικανονική και επανήλθαμε στη συνταγματική τάξη, ενώ, εμείς, από την πλευρά μας, διαμηνύσαμε προς το Τμήμα ότι δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι εντός της περιουσίας της Εκκλησίας. Σε νέα συνάντηση που είχαμε με την κ. Ιερωνυμίδου, της προτείναμε ότι το Τμήμα μπορεί να συνεχίσει τις ανασκαφές εντός του χώρου, αλλά η Εκκλησία θα προχωρήσει στην αξιοποίηση του χωραφιού, σεβόμενη πάντα τις αρχαιότητες.
Είμαστε θεματοφύλακες της περιουσίας της Εκκλησίας
Καταστήσαμε, παράλληλα, σαφές, ότι δεν μπορούμε επ’ ουδενί να απεμπολήσουμε την περιουσία της Εκκλησίας. Της αναφέραμε, επίσης, πως, παρ’ όλο που δεν απαλλοτριώνεται το χωράφι, εμείς μπορούμε να επιτρέψουμε την απαλλοτρίωση. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Κτηματολογίου, η αξία του συγκεκριμένου χωραφιού ανέρχεται στα 95 εκ. ευρώ. Το θέμα μεταφέρθηκε στο ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο, όπου λήφθηκε απόφαση ότι ήταν αδύνατον να γίνει απαλλοτρίωση. Έκτοτε, η δική μας θέση είναι σαφής: Θα σεβαστούμε και θα αναδείξουμε τις αρχαιότητες, μέσα από την προσήκουσα δόμηση του χώρου. Και φέραμε ως παράδειγμα το Μουσείο της Ακρόπολης, όπου οι αρχαιότητες αναδεικνύονται μέσα από την εγκατάσταση γυάλινων επιφανειών κ.λπ., αλλά και το μετρό της Αθήνας. Εμείς είπαμε, λοιπόν, ότι θα κτίσουμε και, εκεί όπου ευρίσκονται τα αρχαία, θα διαμορφώσουμε με τέτοιον τρόπο τον χώρο, ώστε όχι μόνο να μην επηρεαστούν, αλλά να αναδειχθούν ιδανικά. Αν κτιστεί εκεί ένα ξενοδοχείο, θα μπορούσε στο σημείο εκείνο να είναι το λόμπι και οι ξένοι μας θα πίνουν τον καφέ τους και θα θαυμάζουν τις αρχαιότητες, όπως συμβαίνει και σε άλλα ξενοδοχεία της Πάφου. Δυστυχώς, αρνήθηκε πάλι. Τότε, αναγκαστήκαμε να υποδείξουμε, ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουμε στο Τμήμα να εισέλθει στον χώρο, έστω κι αν εμείς δεν υλοποιήσουμε τον σχεδιασμό για την ανέγερση της επένδυσης. Πρέπει να γνωρίζουν, όμως, όλοι, ότι, αν δεν κτιστεί η επένδυση τώρα, έπειτα από δύο-τρία χρόνια αρχαία δεν θα υπάρχουν. Θα τα κλέψουν, όπως κάνουν και σε πολλούς άλλους αρχαιολογικούς χώρους. Δυστυχώς, ακόμη και τότε δεν μπορέσαμε να βρούμε μια κοινή συνισταμένη.
Δηλαδή, το θέμα συνεχίζει να βρίσκεται σε εκκρεμότητα.
-Ναι… Αλλά, θέλω να σας πω και κάτι ακόμη. Εγώ, όλον αυτόν τον καιρό σεβάστηκα το πρόβλημα υγείας του Προέδρου. Τώρα που το ξεπέρασε, όταν θα επιστρέψει από τη Νέα Υόρκη, θα τον επισκεφθώ και θα του θέσω το θέμα. Θα του πω, Πρόεδρε, δύο τινά μπορούν να γίνουν: Η μία πρόταση είναι να ανεγερθεί το ξενοδοχείο έξω από τον χώρο στον οποίον εκτείνονται τα αρχαία και η δεύτερη να ανεγερθεί σε ολόκληρο το τεμάχιο, με τρόπο που να προστατεύονται και να αναδεικνύονται οι αρχαιότητες. Εάν επιλεχθεί, όμως, η πρώτη λύση, θέλω να διαμηνύσω προς όλους πως δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να απεμπολήσω την περιουσία της Εκκλησίας. Σε αυτήν την περίπτωση, το υπολειπόμενο κομμάτι πρέπει να απαλλοτριωθεί. Εμείς, το ξενοδοχείο θα το κτίσουμε είτε δίπλα στα αρχαία είτε πάνω στα αρχαία, με τρόπο που να αναδεικνύονται. Δεν πρόκειται, όμως, να χαρίσουμε ούτε κατ’ ελάχιστον περιουσία της Εκκλησίας. Γιατί είμεθα θεματοφύλακες αυτής περιουσίας. Δεν θέλω να μας κατηγορήσουν ότι απεμπολήσαμε περιουσία της Εκκλησίας. Και θα καλέσω τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να λάβει απόφαση, είτε για το ένα είτε για το άλλο. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο Πρόεδρος έχει όλες τις εξουσίες. Εξουσία έχει η Πολεοδομία, όταν λάβει εντολή από το Υπουργικό Συμβούλιο. Τα άλλα τμήματα έχουν συμβουλευτικό ρόλο… Θα πάρω, λοιπόν, το μπαστουνάκι μου και θ’ ανέβω στο Προεδρικό και θα θέσω τον Πρόεδρο προ των ευθυνών του. Γιατί όλο το θέμα εγείρεται, επειδή κάποιοι δεν θέλουν να ανεγερθεί η επένδυση δίπλα από τη γη τους.