του Χρήστου
Χαλικιόπουλου
Ομολογώ ότι οι γνώσεις μου περί του φαινομένου «Αρτεμης Σώρρας» και των 600 δισεκατομμυρίων του, δεν ξεπερνούν αυτές του μέσου Έλληνα και της ανάγκης του για ολίγη φαιδρότητα σε αυτούς τους μουντούς καιρούς που ζούμε. Κάποια άρθρα στις εφημερίδες, κάποιες διαπιστώσεις ότι τελικά τα 600 δισεκατομμύρια που θα έσωζαν την Ελλάδα και την Κύπρο ήταν (και πώς να μην ήταν;) μια τεράστια μπαρούφα και τίποτα περισσότερο. Μέχρι προχθές που έπεσε στην αντίληψή μου ένα φιλμάκι να κυκλοφορεί στα social media με τίτλο Ελλήνων Συνέλευσις και κάποιους τύπους σε μία αίθουσα όρθιοι και με τη δέουσα συγκίνηση, να επαναλαμβάνουν ομαδικά τα λόγια κάποιου όρκου. Ομολογώ και πάλι ότι έμεινα με το στόμα ανοιχτό, μονολογώντας «δεν είναι δυνατόν…». Μπήκα στα γρήγορα στο Gougle, «χτυπώ» Ελλήνων Συνέλευσις, μου βγάζει, μη κυβερνητική οργάνωση, κάτι για «Αλφειός Ποταμός» με γραφεία και συνδέσμους, με διευθύνσεις και τηλέφωνα σε όλη την Ελλάδα και σε κάποιες πόλεις του εξωτερικού. Μου βγάζει επίσης φωτογραφία του Άρτεμη Σώρρα, σε ημι-προφίλ να ατενίζει υπερήφανα την ελληνική σημαία, και τίτλο «Σας δίνω τον όρκο του πολεμιστή». Από κάτω μια κεντρική αφίσα και πάλι με την φάτσα του Σώρρα, μπανγκράουντ κάτι αρχαίους πολεμιστές, με σπαθιά περικεφαλαίες κι ασπίδες, μάλλον τους 300 του Λεωνίδα, μια ελληνική σημαία να ανεμίζει στα αριστερά, ένα σήμα, περίπου σαν το εργαλείο που πετούσε η Ζήνα πιο παλιά στην τηλεοπτική σειρά με τον Ηρακλή και έκοβε τους λαιμούς των κακών και ένα σύνθημα «Το ποτάμι φούσκωσε, ερχόμαστε και η γη θα τρέμει».
Και βεβαίως, ο όρκος, που όπως θα λέγαμε και εις απλή νεοελληνική, είναι όλα τα λεφτά. Λόγω χώρου δεν τον παραθέτω ολόκληρο, μόνο τα «δυνατά» του σημεία. «Τάσσομαι και αφοσιώνομαι εις τον λόγο του πανάγαθου άρχοντος φωτός, με καρδιά και ψυχή συντονισμένη στις συμπαντικές δυνάμεις του Ζευς ορκίζομαι στην συμπαντική συνειδητότητα και νομοτέλεια στην ένωση όλων των ιερών ψυχών όπου η δύναμή τους είναι το κοσμικό πυρ…». Πιο κάτω ορκίζεται «ως ιερός πολεμιστής ταγμένος στον ιερό σκοπό της ελευθερίας της Ελλάδος του ελληνισμού και της απανταχού γαίας… «Ορκίζομαι και τάσσομαι ολόψυχα στην εγκαθίδρυση του Ελληνισμού, του σκοπού του και των αξιών του, όπου μου ζητηθεί και κάτω από οποιοσδήποτε συνθήκες και κόστος… Ορκίζομαι να συμπαραστέκομαι και να προφυλάσσω τους συμπολεμιστές μου…να είμαι ένα σώμα μια ψυχή… ως σφαίρα πυρός που στο πέρασμά της κατακαίει κάθε αποστατική ενέργεια και τη μετουσιώνει σε δύναμη φωτός… Ορκίζομαι στο σεβασμό των εντολών του Ζευς του Διός υγεία (έχω αιθέρα) κάλλος (εκπέμπω φως) πλούτος (έχω αυτάρκεια)… είμαι έτοιμος να ανέλθω τον άνω δρόμο… Ορκίζομαι υπακοή στα ελλάνια αξιακά πρωτόκολλα και στον πολέμαρχο και στον ιερό σκοπό και σχέδιο που εκπροσωπεί.» Και ο όρκος καταλήγει και …σφραγίζεται «ενώπιον της συμπαντικής μνήμης του ενεργού ύδατος το οποίο δέχεται να πιεί». «Ορκίζομαι ενώπιον συνημώνων θεών και ανθρώπων…» Και φυσικά αν τον παραβεί «όλος ο κυτταρικός ιστός του σώματος μου να διαλυθεί σε χώμα και λάσπη». Τέλος!
Κι ύστερα αναρωτιέσαι αν μας ψεκάζουν και θέλεις αποδείξεις για να πειστείς… Και βέβαια μας ψεκάζουν! Μας ψεκάζουν παντού κι από παντού, οριζοντίως και καθέτως, σαν ανεμοβρόχι. Μας ψεκάζουν την ώρα που περπατάμε, την ώρα που δουλεύουμε, την ώρα που οδηγάμε, την ώρα που τρώμε, που βλέπουμε τηλεόραση, που κοιμόμαστε. Η βλακεία έρχεται κατά σύννεφα και τρέμει η γη.. Μας ψεκάζουν απανταχού της γαίας. Ο Ζευς του Διός τα έχει κάνει πλακάκια με τους ψεκαστές. Μας ψεκάζουν σύμφωνα με τα…ελλάνια αξιακά πρωτόκολα. Τα μυαλά έχουν γίνει συμπαντικό πουρέ ενεργού ύδατος. Μας ψεκάζουν συμπαντικά, από τη γη μέχρι το φεγγάρι, από το φεγγάρι μέχρι τον Πλούτωνα, από τον Πλούτωνα μέχρι τον γαλαξία της Ανδρομέδας. Κουγιάλη, μην το ψάχνεις τοπικά το θέμα. Η ανοησία έχει γίνει πύραυλος και έχει μπει σε τροχιά γύρω από τη γαία.
Ασφαλώς μας ψεκάζουν! Έχει θύματα αυτός ο πόλεμος. Καλά, δεν τα βλέπουμε; Και το χειρότερο είναι πως σ’ αυτούς τους στραπατσαρισμένους ιδεολογικά καιρούς που ζούμε, όσο πάει κι απλώνονται… Κάτι σαν έκχυση γεννητικών οργάνων, σαν μεγαλειώδης μαλακία…
