του Χρήστου Χαλικιόπουλου
Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς υποψηφίους; Αυτοί οι άνθρωποι οραματίστηκαν πράγματα και θαύματα. Την αναστύλωση της οικονομίας, την αύξηση των συντάξεων, την εξαφάνιση των κοινωνικών παντοπωλείων, των ουρών αναμονής στα νοσοκομεία, των ουρών των ανέργων, την βοήθεια των απόρων, των πενήτων, των παραπληγικών, την επιχειρηματικότητα των νέων. Υποσχέθηκαν στους δανειστές και στους δανειζόμενους, στους κατόχους αξιογράφων, στις τράπεζες, στους μη έχοντες να πληρώσουν τον λογαριασμό του ηλεκτρικού. Βοήθησαν την κυρά Μαρία που προσπαθούσε να ανέβει τη σκάλα, με τη τσάντα του σούπερ μάρκετ στο χέρι. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν παντού, ανά πάσα στιγμή και με την κατάλληλη λύση για κάθε πρόβλημα.
Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς αυτούς, χωρίς φρέσκιες ιδέες για το αύριο, χωρίς το βλέμμα τους να ατενίζει το μέλλον, με δύναμη, με τόλμη, με αποφασιστικότητα; Πώς θα πάμε στο μέλλον χωρίς αυτούς; Πώς θα σκοτώνουμε την ώρα μας, στις καφετέριες, στα μπαράκια, στις εκδηλώσεις, στα μνημόσυνα; Πώς θα κυκλοφορούμε στους πεζόδρομους; Πώς θα παίρνουμε το λεωφορείο; Αυτοί οι άνθρωποι ήταν εκεί, δίπλα μας, φιλαράκια στην παρέα μας, μας χτυπούσαν στον ώμο, εγκάρδιες χειραψίες και πλατιά χαμόγελα. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν παντού. Τι θα κάνουμε χωρίς αυτούς, στις ειδήσεις, στα τηλεοπτικά πάνελ, στα ραδιόφωνα; Πάλι στη ρουτίνα και τη μιζέρια της επικαιρότητας θα βουλιάξουμε. Αυτοί οι άνθρωποι έδιναν μια νότα αισιοδοξίας στη ζωή μας κι ακόμη μια νότα αγωνιστικότητας, έτσι καθώς καβγάδιζαν για το ποιος θα μας πουλήσει το καλύτερο μέλλον, την καλύτερη ατάκα, το καλύτερο σύνθημα. Έτσι καθώς κοκορομαχούσαν για το ποιος μας σκέφτεται περισσότερο κι εμάς και τα παιδιά μας. Αυτοί οι άνθρωποι άφησαν την ηρεμία τους, τις δουλειές τους, την καριέρα τους στη μέση, τα παιδιά τους που έπαιρναν στα φροντιστήρια και στα πάρκα, συζύγους να πλήττουν στην κουζίνα και στο υπνοδωμάτιο κι όλα αυτά, για χάρη μας, για να έρθουν κοντά μας, για να μας σώσουν.
Και το Κυπριακό τι θα γίνει χωρίς αυτούς; Αυτοί οι άνθρωποι το έλυσαν τουλάχιστον δυο τρεις φορές, το τακτοποίησαν όπως πρέπει. Και τώρα πότε θα ξαναδούμε τόσες ελπιδοφόρες φάτσες, σε τηλεοπτικά σποτάκια, πότε θα ξανακούσουμε τόσες στιβαρές φωνές να μας αναγγέλλουν το success story; Πότε θα ξαναδιαβάσουμε τόσο σπουδαία βιογραφικά με σπουδές που έφταναν μέχρι τα …απρόσιτα; Αυτοί οι άνθρωποι σχεδίασαν έναν νέο κόσμο, έτσι όπως σχεδιάζουν οι προγραμματιστές την εικονική πραγματικότητα. Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς αυτούς, έτσι καθώς εφορμά το καλοκαιράκι και σφίγγουν οι ζέστες, ποιος θα μας δροσίζει τα όνειρα; Αυτοί οι άνθρωποι ήταν μια κάποια λύση, που έλεγε και ο ποιητής, ή μάλλον όλες οι λύσεις μαζί συμπυκνωμένες. Προσφορά, ένα μέλλον συν ένα δωρεάν.
Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς αυτούς, τους 494; Οι 56 ξέρουμε πού θα πάνε. Εκεί που είχαν πάει και οι προηγούμενοι και διέπρεψαν με τα έργα τους… Οι υπόλοιποι 438; Πού πηγαίνουν οι μη εκλεγέντες, μετά τις εκλογές; Ποια χοάνη τους ρουφά (για να είμαστε και δίκαιοι, όχι όλους, τους περισσότερους όμως) και χάνονται από τον δημόσιο βίο μας; Ποιος ταχυδακτυλουργός σηκώνει το μαύρο παραβάν μπροστά τους και μόλις το κατεβάσει έχουν εξαφανιστεί; Πώς επιστρέφουν, έτσι, σαν να μην έτρεξε τίποτα, στη ζωούλα τους, στον κόσμο τους; Πώς χάνονται από τα κοινά και ιδιωτεύουν ξανά τα όνειρά τους; Πού πάνε τόσα συνθήματα, σε ποιους κάλαθους αχρήστων, σε ποια συρτάρια και ποια ντουλάπια, μέχρι τις επόμενες εκλογές, που θα ξαναβγούν φρεσκαρισμένα, ανανεωμένα, με μεγαλύτερη ορμή; Πώς μας αφήνουν σαν καλαμιά στον κάμπο και φεύγουν; Σαν μια παράσταση που πέφτει η αυλαία.
Εντάξει, ας μην τα κάψουμε όλα. Υπάρχουν και αυτοί, που, όπως είπαμε, όταν θα σβήσουν τα φώτα της γιορτής, όταν θα διαλυθεί η παρέλαση, συνεχίζουν να το ψιλοπαλεύουν, για μια καλύτερη κοινωνία, για έναν καλύτερο κόσμο. Κάποιοι, λίγοι. Όμως, οι υπόλοιποι; Όλο εκείνο το λούνα-παρκ; Όλο αυτό το τσίρκο; Τι θα κάνουμε χωρίς αυτούς καλοκαιριάτικα; Ποιοι θα μας συντροφεύουν; Ποιοι θα μας διασκεδάζουν; Ποιοι θα μας ανεβάζουν την πίεση με τις μπαρούφες τους; Πού πάνε όλοι αυτοί οι υποψήφιοι μετά τις εκλογές; Είναι μακριά ακόμα ο Δεκέμβρης, μέχρι τις δημοτικές. Υπομονή…
