Μας έμαθες να αγαπούμε και τι κάναμε; Μάθαμε να μισούμε. Μας δίδαξες αγάπη, όμως καταλάβαμε ότι πρέπει να τοποθετήσουμε πάγο στην καρδιά μας, ξεχνώντας ότι και αυτός κάποια μέρα θα λιώσει. Αρνούμαστε να συγχωρέσουμε και ψάχνουμε τρόπους να εκδικηθούμε. Ξεχνούμε βέβαια ότι οι εμμονές και το μίσος δηλητηριάζουν πρώτα την δική μας ψυχή.
της Τζούλης Χρήστου
Μας έμαθες να βοηθούμε και όμως μάθαμε να γυρνούμε την πλάτη σε όσους μας έχουν ανάγκη. Μας δίδαξες την αλληλεγγύη και όμως εμπεδώσαμε την εγωιστική επίδειξη του πλούτου και της δήθεν μεγάλης ζωής μας σε άτομα που υποφέρουν. Μας έμαθες να μην αγαπούμε την ύλη και όμως μάθαμε να προσκυνάμε το χρήμα. Μας έμαθες το μεγαλείο της απλότητας, γεννημένος σε μια ταπεινή φάτνη και πεθαίνοντας σε ένα σταυρό και όμως μάθαμε να χτίζουμε παλάτια για να ζούμε και πομπώδη μνημεία για τάφους, ξεχνώντας βέβαια ότι το έδαφος όταν είναι από άμμο οτιδήποτε είναι χτισμένο σε αυτό, θα καταρρεύσει. Μας δίδαξες ότι πρέπει να είμαστε ταπεινοί, καταδεχόμενος να φορέσεις ο ίδιος αγκάθινο στεφάνι και όμως εμπεδώσαμε ότι πρέπει να θεωρούμε τον εαυτό μας υπεράνω και να τοποθετούμε μόνοι μας στα κεφάλια μας νοητές ολόχρυσες κορώνες.
Μας έμαθες ότι πρέπει να συμπονούμε τον συνάνθρωπο και όμως καταλάβαμε ότι ο ξένος πόνος είναι πάντα ξένος. Μας δίδαξες ότι πρέπει να είμαστε δίπλα σε όποιον υποφέρει και όμως εμπεδώσαμε ότι η λύπη του άλλου πρέπει να γίνεται χαρά μας.
Μας έμαθες ότι πρέπει να μοιραζόμαστε το φαγητό μας και μάθαμε να πετάμε ότι δεν μας αρέσει, την ώρα που ο διπλανός μας πεινά. Διερωτώμαι καμία φορά εάν άδικα τελικά ανέβηκες το Γολγοθά, χλευάστηκες, ταπεινώθηκες, μαρτύρησες. Θέλω να πιστεύω πως η θυσία Σου είχε νόημα και αποτέλεσμα. Αλήθεια, δεν ντρέπεσαι για μας; Δεν έχω μούτρα ορισμένες φορές να σε κοιτάξω.
Μας έμαθες και μας δίδαξες πολλά. Να μας αξίζουν τουλάχιστον;
Καλή Ανάσταση σε όλους!
