Θα μπορούσα να το πάρω πολύ χειρότερα αλλά θα επιλέξω συνειδητά, για πρώτη και τελευταία φορά, να είμαι ψύχραιμος και να αντιδράσω μέσα σε επιτρεπτά, για τη δική μου λογική, όρια.
Σήμερα λίγο μετά τις 11 δέχθηκα μια κλήση από την Αστυνομία για να παρουσιαστώ στον αστυνομικό σταθμό μέσα στα πλαίσια μια υπηρεσιακής έρευνας που διεξάγεται σε σχέση με δημοσιεύματα τα οποία αφορούν τους εμπρησμούς που προηγήθηκαν στην Πάφο την περασμένη εβδομάδα.
Πήγα λοιπόν μία ώρα περίπου αργότερα γεμάτος απορία για να δω τι θα ακούσω. Είναι γεγονός και πρέπει να το υπογραμμίσω ότι ο Αστυνόμος ο οποίος με κάλεσε στο γραφείο του ήταν πολύ ευγενικός και σωστός μαζί μου και αφού με ενημέρωσε για το λόγο που με κάλεσε μου ζήτησε ευγενικά να απαντήσω σε ερωτήσεις αν επιθυμώ για τα περί αστυνομικών πηγών κάτι για το οποίο αρνήθηκα να απαντήσω επίσης ευγενικά.
Ο λόγος;
Η διεξαγωγή μιας διοικητικής υπηρεσιακής έρευνας, όπως μου ελέχθη, η οποία αφορά ένα δημοσίευμα που υπογράφω ως αρχισυντάκτης του PafosPress (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ) και στο οποίο κάνω αναφορά για το που εστιάζει η Αστυνομία τις έρευνες της για την πρωτοφανή υπόθεση με τον τριπλό εμπρησμό σε Δημαρχείο, Κοινωνικές Ασφαλίσεις και Γραφείο Εξευρέσεως Εργασίας.
Διοικητική έρευνα η οποία προφανώς προέκυψε, όπως είμαι σε θέση να γνωρίζω εδώ και μέρες, από σχετική διαμαρτυρία σε σχέση με την αναφορά μου σε πληροφορίες από αστυνομικές πηγές. Εδώ είναι που προέκυψε το “πρόβλημα”. Στις αστυνομικές πηγές. Πως και γιατί δηλαδή διέρρευσαν ονόματα υπόπτων, ποιοι τα διέρρευσαν, και αν και γιατί αυτό έγινε, αν έγινε από την Αστυνομία.
Το ζήτημα όμως δεν είναι απλά αυτό. Δεν είναι τόσο επιφανειακό, δεν είναι τόσο επιδερμικό. Είναι πιο σοβαρό και πιο βαθύ για να μείνει ασχολίαστο.
Ζούμε σε μια εποχή που ο καθένας αποφασίζει να κάνει ότι νομίζει ο ίδιος σωστό για να προστατεύσει τα συμφέροντά του και τον εαυτό του. Την ίδια στιγμή όμως που ο καθένας αποφασίζει να αυτοπροστατευτεί εξαπολύοντας τα βέλη του δεξιά και αριστερά, κάποιοι, ¨γνωστοί- άγνωστοι” επιχειρούν με τις παρεμβάσεις τους να δημιουργήσουν εντυπώσεις. Να δημιουργήσουν κλίμα προς όφελός τους και την ίδια στιγμή ίσως σε βάρος κάποιων άλλων.
Προσωπικά δεν θεώρησα τη σημερινή μου επίσκεψη στην Αστυνομία ως παρέμβαση στο δημοσιογραφικό μου λειτούργημα. Φρόντισε βλέπετε γι’ αυτό ο συγκεκριμένος αστυνόμος. Δεν θεώρησα την επίσκεψή μου ως προσπάθεια υπόδειξης στο τι θα γράφω ή ποιον μπορεί να ενοχλεί αυτό που γράφω. Σε καμία περίπτωση δεν θεώρησα τη σημερινή μου κλήτευση ως προσπάθεια περιορισμού της έκφρασης μου ή φίμωσης στο δημοσιογραφικό μου λειτούργημα. Θα μπορούσα όμως και να το κάνω.
Επιβεβαίωσα την ίδια στιγμή και με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι δεν πάμε καθόλου καλά.
Αλήθεια πως προέκυψε η διοικητική έρευνα; Ποιος είναι εκείνος που διαμαρτυρήθηκε που ένας δημοσιογράφος επικαλέστηκε αστυνομική πηγή; Ποιος είναι εκείνος και με ποιανού τις πλάτες, πολιτικές ή μη, που μπορεί να κάνει παρεμβάσεις σε οποιοδήποτε διερευνητικό έργο; Ποιος έχει τα …κότσια, για να μην γράψω κάτι άλλο, να σηκώνει το τηλέφωνο και με υποδείξεις, ίσως, να καθορίζει πράγματα και καταστάσεις;
Την ίδια στιγμή όπως κάποιος μπορεί να σηκώνει “άνετα και μάγκικα” το τηλέφωνο και να διαμαρτύρεται σε κάθε επίπεδο εξουσίας για ένα δημοσίευμα έτσι και εμείς όλοι έχουμε το δικαίωμα να λέμε ελεύθερα και δημόσια την άποψή μας χωρίς φόβο και πάθος.
Είμαστε ελεύθεροι και δεν πρόκειται να ενδώσουμε σε κανενός είδους εκφοβισμό ή προσπάθεια περιορισμού έκφρασης της γνώμης μας.
Αυτά όσο πιο ευγενικά και κομψά γίνεται, προς το παρόν…
Μάριος Ιγνατίου
