21.9 C
Paphos
Thursday, March 28, 2024

“Θα μας λείψεις, Μάρω μας…!”

Ο πρόεδρος των Χειμερινών Κολυμβητών Πάφου, Ματθαίος Ιεροκηπιώτης, αποχαιρετά την αείμνηστη Μάρω Ηλία Ταλιώτη…


 

Αγαπημένη μας Μάρω, Με πόνο ψυχής όλοι εμείς οι φίλοι σου που βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να σε αποχαιρετήσουμε από τα εγκόσμια, δεν θέλαμε με τίποτα να πιστέψουμε το τραγικό μαντάτο ότι τα ξημερώματα της Παρασκευής, έφυγες για πάντα για το αιώνιο ταξίδι…Γνωρίζαμε εξ’ αρχής, ότι η μεγάλη μάχη που έδινες με γενναιότητα απέναντι σ’ αυτή την αδυσώπητη νόσο τα τελευταία δυο χρόνια ήταν άνιση, όμως πιστεύαμε στο θεό, ότι θα μπορούσες στο τέλος να τα καταφέρεις. Μας ήταν πραγματικά αδιανόητο, ότι ένας τόσο υπέροχος και καλοσυνάτος άνθρωπος, όπως ήσουν εσύ με τέτοια σπάνια χαρίσματα, δεν θα είναι μια μέρα μαζί μας.

Η ταχύτητα σκοτώνει

Σ’ αυτή τη μεγάλη δοκιμασία που πέρασες, εξ’ αρχής φάνηκε ξεκάθαρα η  μεγαλοψυχία σου και η βαθιά σου πίστη στο θεό, αφού ποτέ σου δεν παραπονέθηκες , για το κακό που σε βρήκε. Ακόμη και όταν ο καρκίνος φαινόταν να σε είχε καταβάλει και οι πόνοι ήταν αφόρητοι εσύ έλεγες με χαμόγελο, δόξα σι ο θεός, είμαι καλά και θα τον νικήσω…!

Μάρω μας, αγαπημένη, υποσχόμαστε ότι θα θυμόμαστε για πάντα το υπέροχο  αυθεντικό σου χαμόγελο και τη χρυσή σου καρδιά, που που μέσα σε αυτήν πέραν από την αγαπημένη σου οικογένεια, χωρούσε και όλους εμάς τους φίλους σου. Θυμάμαι με νοσταλγία, πόση αγάπη έδινες προς τον συνάνθρωπό σου και ότι ήσουν πάντα πρόθυμη να βοηθήσεις όποιον από μας είχε κάποιο πρόβλημα. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, την ηρεμία του χαρακτήρα σου, αφού ποτέ δεν σε είδαμε να τσακώνεσαι με κάποιον ή έστω να υψώνεις τον τόνο της φωνής σου.Πάντοτε μας έλεγες, να έχουμε μεταξύ μας αγάπη, να μην κρατούμε κακία και να συγχωρούμε.

Γνωρίζουμε, ότι η θάλασσα ήταν η μεγάλη σου αγάπη. Δεν θα ξεχάσουμε πόσο έλαμπε το πρόσωπό σου, μετά το πρωινό σου κολύμπι…Δεν θα ξεχάσουμε, που με πόση άνεση κολυμπούσες από τα αγαπημένα σου Δημοτικά Μπάνια, μέχρι το ξενοδοχείο Αμαθούς και κανένας δεν μπορούσε να σε φτάσει. Θυμάμαι όταν έλεγα στον Κόκο μας, Μα ρε Κόκο, η Μάρω μας, πόση δύναμη έχει? και εσύ χαμογελούσες με περηφάνια…

Ήσουν από τα πρώτα ιδρυτικά στελέχη του Σωματείου μας και υπηρέτησες πιστά για δυο χρόνια από την θέση του ταμία, όπου ήσουν πάντοτε συνεπέστατη και πάντα μέσα στους πρώτους, στις εκδηλώσεις που διοργανώναμε με πολύ μεγάλη επιτυχία. Σίγουρα ο αδόκητος θάνατός σου βύθισε στο πένθος, όλους εμάς και την όμορφη οικογένεια σου, τον υπέροχο σύζυγό σου Κόκο και τα δυο χαρισματικά σου παιδιά τον Φίλιππο και τον Νικόλα, όμως είμαι σίγουρος, ότι εκεί ψηλά στη γειτονιά των αγγέλων, θα τους καμαρώνεις…

Θα μας λείψεις Μάρω μας, θα μας λείψει το υπέροχο χαμόγελό σου, όμως υποσχόμαστε ότι θα σε θυμόμαστε για πάντα. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει…

Support Local Business

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ