Αιωνία σου η μνήμη Γιατρέ ! (Δρ. Γεώργιος Παπαδόπουλος – τέως βουλευτής Πάφου).
Το καλοκαίρι του 1991 στη Λυσό της Πάφου έγιναν τα αποκαλυπτήρια ενός μνημείου στη έξοδο του χωριού προς το δάσος Πάφου, στο χώρο όπου οι Εγγλέζοι συνέλαβαν τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη.
Την μέρα που έγιναν τα αποκαλυπτήρια έγινε και μια αναπαράσταση της σύλληψης του Ευαγόρα, στην οποία πρωταγωνίστησαν οι κληρωτοί και μόνιμοι του 356 ΤΠ που τότε έδρευε στην Πόλη Χρυσοχούς.
Εκείνη την εποχή ήμουν φαντάρος και υπηρετούσα στο 356, (μετά από 13 μήνες στον Κόρνο, ήρθα μετάθεση στην Πόλη), και μερικές μέρες πριν την αναπαράσταση με κάλεσε στο γραφείο του ο Διοικητής της μονάδας για να μου αναθέσει το «μέρωμα του γαουρκού» όπως μου είπε χαρακτηριστικά. Δηλαδή έπρεπε να αναλάβω το τάϊσμα, το πότισμα και τον περίπατο του τετράποδου που θα κουβαλούσε τον Ευαγόρα κατά την αναπαράσταση. «Θέλουμε έναν κοντοπάχουλο να τραβά το γαούρι πον να πάνω ο Παλληκαρίδης» μου είπε ο Διοικητής γελώντας. Εγώ δέχτηκα αφού αναγνώρισα ότι πληρούσα τα προσόντα.
Επί το έργον λοιπόν. Κάθε πρωί και για αρκετές μέρες, φρόντιζα το γαϊδουράκι, με το οποίο αναπτύξαμε φιλικότατες σχέσεις, σε σημείο που αν δεν πήγαινα έγκαιρα με καλούσε με ένα υπέροχο γκάρισμα. Ο γάιδαρος έπρεπε να συνηθίσει εκτός από μένα, και τον ήχο των όπλων για μην αφηνιάσει τη ώρα της αναπαράστασης, έτσι η εκπαίδευση του επεκτάθηκε και στη ρίψη άσφαιρων με G3. Η δίαιτα του περιείχε ψωμί από τα μαγειρεία, σανό, και ζάχαρη για να γλυκαθεί.
Εν τω μεταξύ με το πέρασμα των ημερών, η ομάδα που ανάλαβε το όλο εγχείρημα έκανε τις δοκιμές της τόσο στο στρατόπεδο αλλά και στο χώρο που θα γινόταν η αναπαράσταση. Δύο ομάδες. Μια οι Άγγλοι στρατιώτες με τον αξιωματικό που τότε τον υποδυόταν ο υποδιοικητής του τάγματος Λοχαγός Μ.Α και μια άλλη ομάδα 3 ατόμων που ήταν ο Ευαγόρας και οι 2 που τον συνόδευαν. Ο Ευαγόρας ήταν πάνω στο γαϊδούρι και κρατούσε τα όπλα και οι άλλοι δύο πεζοί.
Έφτασε η μέρα της αναπαράστασης, πλήθος κόσμου, μεταξύ αυτών όλοι οι προύχοντες της περιοχής, μουχταρέοι, ο Δήμαρχος Πόλεως Χρυσοχούς, οι εκκλησιαστικές επιτροπές με τους παπάδες των γύρω χωριών, κέντρα νεότητας, κυνηγετικοί σύλλογοι, αγωνιστές και βάλε. Το «γενικό πρόσταγμα» της όλης εκδήλωσης είχε ο τότε Δήμαρχος Πόλεως Χρυσοχούς .
Περιμέναμε να μαζευτεί ο κόσμος και να έρθουν οι επίσημοι. Στη εκδήλωση θα ερχόταν ο Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς και ο τότε Υπουργός Άμυνας Ανδρέας Αλωνεύτης, που θα έκανε και τα αποκαλυπτήρια.
Σε μια στιγμή ενώ στεκόμουνα κοντά στο μνημείο, ένας κύριος ανεβάζει 2 ελληνικές σημαίες στους δύο ιστούς δεξιά και αριστερά του μνημείου και μια τρίτη ελληνική σημαία σκεπάζει το μνημείο που θα αποκαλυφθεί.
Τότε ήμουν μόλις 19 χρονών και μου κίνησε την περιέργεια το γεγονός ότι δεν υπήρχε μια σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κόντεψα λοιπόν τον κύριο με τις σημαίες και τον ρώτησα γιατί δεν βάζουμε και μια σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας αφού έχουμε δύο ιστούς μια για την Ελληνική και μια για την Κυπριακή. Ο κύριος μου υπέδειξε ότι έτσι διαταγή πήρε από τον κύριο που ήταν υπεύθυνος και μου έδειξε ποιος ήταν. «Αρώτα τον Δήμαρχο να σου πει, εγιώ κάμνω ότι μου είπαν.»
Εγώ τότε μίλησα με τον εν λόγω κύριο και με ένα ύφος αυταρχικό, με ένα ύφος πολύ υποτιμητικό μου επέβαλε ότι ο Παλληκαρίδης απαγχονίστηκε για την Ένωση. Εγώ του απάντησα ότι ξέρω ιστορία και ότι φοίτησα στο Νικολαΐδειο Γυμνάσιο και μάλιστα στη αίθουσα που φοίτησε το 57 ο Παλληκαρίδης. Και ότι ναι μεν αγωνίστηκε για την Ένωση αλλά σήμερα τα αποκαλυπτήρια θα τα κάνει ο Υπουργός Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας, γιατί αυτό έχουμε.
Η συζήτηση με τον εν λόγω κύριο πήρε φωτιά, φωνές εγώ φωνές αυτός. Στο τέλος δεν άντεξα. Έδεσα τον γαϊδούρι σε ένα πεύκο και είπα στον λοχαγό μου ότι δεν πρόκειται να κάνω αναπαράσταση αν δεν μπει και Κυπριακή σημαία. Ο λοχαγός είπε ότι δεν μπορεί να με υποχρεώσει, αλλά είναι διαταγή να μην εγκαταλείψω αυτή την υπηρεσία. Τότε κι εγώ του είπα ότι θα πάω για παρακοή διαταγής στο στρατοδικείο και βλέπουμε πως θα εξελιχθεί η κατάσταση.
Πήρα λοιπόν το δρόμο για να επιστρέψω με τα πόδια στο στρατόπεδο, εν τω μεταξύ κόσμος όλο και κατέφθανε. Στο δρόμο συνάντησα τον τότε Βουλευτή του ΔΗΣΥ τον γιατρό Γεώργιο Παπαδόπουλο, με ένα καλοκαιρινό κομψό κοστούμι που αναγνώρισα από το ραφείο της μάνας μου στο σπίτι μας. «Που πάεις ρε Πετράκη έστι φουτουνιασμένος», και του είπα την ιστορία. Ο γιατρός με ρώτησε, ποίος είναι ο κύριος με τον όποιο συζήτησες, και εγώ του εξήγησα ότι είναι ο υπεύθυνος της εκδήλωσης, ένας κύριος κοντός, λεπτός με γυαλιά και λίγο αλλήθωρος. Τότε ο γιατρός μου είπε. «Ρε μα επελλάναμεν τέλεια; Πού έχει μια Κυπριακή σημαία να μεν γίνουμε ρεζίλι», του λέω γιατρέ μου στο τάγμα. «Πήαινε τωρά να την φέρεις». Μπήκα λοιπόν στο ασθενοφόρο του στρατού που ήταν εκεί με τον οδηγό και φέραμε την Κυπριακή σημαία από το τάγμα και την ανυψώσαμε πριν έρθουν οι επίσημοι από τη Λευκωσία.
Η αναπαράσταση έγινε, το γαούρι κι εγώ όπως και όλοι στη ομάδα τα πήγαμε περίφημα, οι γέροι έκλαψαν, οι μανάδες δάκρυσαν, οι υπουργοί και οι λοιποί πήγαν για ψάρι μετά σε γνωστή ταβέρνα στο Λατσί.
Οι κληρωτοί πήραμε τιμητική σαρανταοχτάωρη άδεια. Όταν επέστρεψα πίσω στο τάγμα μου με περίμενε φύλλο πορείας με την ένδειξη. «Έκτακτη μετάθεση. Ο Δεκανέας Πεζικού Πέτρος Μαύρος ΑΣΜ 15132 μετατίθεται έκτακτα λόγω ανάγκης τάγματος στο 276 ΤΠ με έδρα τον Πύργο Τυλληρίας». Ο Δοιηκητής με κοίταξε και μου είπε. «Εμάλλωσες με τον λάθος άνθρωπο προχτές ρε Μαύρο, εν μπορώ να κάμω τίποτε, τηλέφωνα του Παπαδόπουλου του γιατρού τζαι να δοκιμάσει να σου κόψει τη μετάθεση».
Δεν τηλεφώνησα σε κανένα, τον γιατρό σκέφτηκα ότι δεν πρέπει να τον ενοχλήσω για μια τέτοια βλακεία. Σήμερα όμως αισθάνομαι την ανάγκη σαν επιμνημόσυνο μήνυμα να του πω ευχαριστώ για το μεγάλο μάθημα. Γιατρέ μου καλό ταξίδι, καλή αντάμωση και εμένα τουλάχιστο με δίδαξες αξιοπρέπεια.
Πέτρος Μαύρος
Ταβερνιάρης.
Υ.Γ: Το 1991 Δήμαρχος Πόλεως Χρυσοχούς ήταν ο Αβέρωφ Νεοφύτου, σήμερα βουλευτής και πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού.
