Από το Grexit στο Brexit και είναι λες και η ενωμένη Ευρώπη μόνο ενωμένη δεν είναι ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται συνεχώς κάτω από την απειλή της διάσπασης. Η παγκόσμια οικονομική κρίση των τελευταίων ετών και τα συνεπακόλουθα στις πλείστες των ευρωπαϊκών χωρών λειτούργησε σαν το πρώτο τράνταγμα στα θεμέλια του ενιαίου ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Καταβλήθηκαν τιτάνιες προσπάθειες από πλευράς ηγεσιών αλλά αυτό δε φάνηκε να λειτουργεί καταλυτικά προς την άμβλυνση των προβλημάτων. Η δοκιμασία σε οικονομικό επίπεδο και η ανεπάρκεια να τύχουν δραστικής διαχείρισης τα συσσωρευμένα προβλήματα στις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έφερε κατ’επέκταση και την αμφισβήτηση σε σχέση με τις δομές και την κοινωνική πολιτική και στρατηγική που ακολουθεί στις μέρες μας η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σαν κερασάκι στην τούρτα ήρθε να λειτουργήσει η μεταναστευτική κρίση και η αδυναμία που επιδείχθηκε προς τη σωστή και δραστική διαχείριση και αυτού του προβλήματος. Αυτή τη φορά το πρόβλημα των μεταναστευτικών ροών είχε και τα χαρακτηριστικά μιας μεγάλης ανθρωπιστικής κρίσης.
Κάτω από αυτά τα δεδομένα και με τις τάσεις σωβινισμού και εθνικιστικών λογικών δυστυχώς να διογκώνονται, οι πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου (που και αυτό μόνο ενωμένο δεν παρουσιάζεται) κλήθηκαν να αποφασίσουν για το κατά πόσο θέλουν να παραμείνουν εντός ή εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης . Ο κύβος ερρίφθη και έχω την ταπεινή άποψη ότι η πλειοψηφία αυτών που ψήφισαν υπέρ της εξόδου από την Ε.Ε. δεν κατανόησαν ακριβώς τί ψήφισαν αλλά ούτε και τις προεκτάσεις, πολιτικές και οικονομικές, αυτού υπέρ του οποίου ψήφισαν. Επιπλέον, διαφάνηκε εκ των υστέρων πως η επιχειρηματολογία αυτών που τους έπεισαν να ψηφίσουν την έξοδο στηρίχθηκε στον λαϊκισμό και στην καλλιέργεια ψευδαισθήσεων σε σχέση με την εικόνα ενός ανεξάρτητου και αυτόνομου Ηνωμένου Βασιλείου που αποφασίζει και καθορίζει μόνο την τύχη του.
Η ιδέα της ενωμένης Ευρώπης αποτελεί ιδεώδες και όχι απλά μια ιδέα υπό την έννοια της εγκεφαλικής λειτουργίας. Ως ιδεώδες βασίζεται σε αρχές και οράματα για κοινές πορείες. Σε αυτά πρέπει να στηριχτούν οι ευρωπαίοι ηγέτες για να επανακαθορίσουν την πορεία που πρέπει να ακολουθηθεί έτσι ώστε το όραμα μιας ενωμένης ευρωπαϊκής οικογένειας να μην αποτελέσει ανάμνηση μιας ιδέας που υπήρξε και εγκαταλείφθηκε σε βάθος χρόνου. Η στοχοπροσήλωση χρειάζεται να είναι προς μία ενωμένη Ευρώπη πολλών λαών με σημείο όμως αναφοράς το κοινό όραμα για μια ενωμένη ευρωπαϊκή οικογένεια και την αλληλένδετη ιστορία που μοιράζονται αυτοί οι λαοί στους αιώνες της παράλληλης ύπαρξης στη γεωγραφική περιοχή της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Παναγιώτης Α. Βορκάς
Γενετιστής
