Θα φέρναμε κλασική μουσική για την ΠΠΕ Πάφος 2017 ακόμα κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας οπαδός του μουσικού είδους. Το ίδιο και η τσιμεντογραφία, οι σπηλιές με τα νήματα, τα περίεργα αγάλματα, οι μοναχικές μουσικές και τα τρελλά μαγειρέματα.
του Γιάννη Κουτσόλαμπρου*
Δεν διοριστήκαμε για να ικανοποιήσουμε το θεωρούμενο “λαικό” γουστο. Δεν υπάρχει τέτοιο πράμα παρά σε ορισμένα μυαλά μόνο. Όταν προσφερθεί στον οποιοδήποτε απο μας μια νέα αισθητική εμπειρία τα αποτελέσματα είναι συχνά αναπάντεχα και ακόμα, θεαματικά.
Χιλιάδες είδαν τις μουσικές τζαζ αυτές τις μέρες, ήταν τρελλοί με το είδος; Οι Βερολινέζοι συγκίνησαν τους θεατές, το έβλεπες παντού. Ο κόσμος αγγίζει τα νέα πράματα με ενδιαφέρον και αποφασίζει τι του ταιριάζει.
Πολεμάμε εδώ και χρόνια για να φέρουμε τούτη την ευκαιρία, να ανοίξουμε παράθυρα στον πολιτισμό που δεν ξέρουμε. Δε χρειαζόταν κόπος να κουβαλήσουμε “αγαπημένα” ονόματα.
Ουδείς και ουδεν είδος αποκλείστηκε με εξωκαλλιτεχνικά κριτήρια. Η Μελίνα Κανά και ο Αλκίνοος συνυπάρχουν με εκατοντάδες άλλα πράματα. Γκρινιάξετε και χλευάστε με την ησυχία σας.
Η κοινωνία θα βγάλει τα δικά της συμπεράσματα ότι και να λέει ο καθένας μας.
*Μέλος Δ.Σ. Πάφος 2017
